Οι εκθέσεις των ξένων που κυκλοφορούν από τις αρχές της εβδομάδας  μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από τον κυβερνητικό συνασπισμό, εν πολλοίς είναι καθησυχαστικές για την δημοσιονομική πορεία της χώρας. Σου λένε πως όποιος και να έρθει στα πράγματα, είτε η Νέα Δημοκρατία (σ.σ. που έχει και τις περισσότερες πιθανότητες), είτε επανεκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ (σ.σ. αύξηση ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος παρατηρεί η Citigroup), oι μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν.

Το υπ’αριθμόν ένα πρόβλημα της οικονομίας σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητα οι τράπεζες. Και το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί δεν ακολουθήσαμε ένα μοντέλο σαν κι αυτά που εφαρμόζονται στις άλλες χώρες, Ιρλανδία, Ιταλία και Κύπρος, πριν από τρία χρόνια, μετά το πέρας της τέταρτης ανακεφαλαιοποίησης (σ.σ. βάζω μέσα και αυτή του Αλογοσκούφη). Έπρεπε να βγούμε από τα μνημόνια για να ασχοληθούμε με τις τράπεζες και να κινδυνεύουμε με νέα (μνημόνια); Θυμίζω ότι χρειάστηκαν 32 δις. ευρώ, ζεστά, ζεστά από το υστέρημα των φορολογουμένων για την ενίσχυση του τραπεζικού τομέα και από αυτά, όπως δείχνει το χρηματιστηριακό ταμπλό έχουν σχεδόν εκμηδενιστεί. Η κεφαλαιοποίηση της Πειραιώς σήμερα στοιχίζει κάτω από… 300 εκατ. ευρώ και όλες μαζί στοιχίζουν 3,3 δις. ευρώ. Κι εμείς, μετά από τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα…

Σήμερα στο μεταξύ, η Τράπεζα Ελλάδος παρουσιάζει στο Λονδίνο το σχέδιό της για την δική της bad bank, η οποία έχει καεί από τον κ. Τσακαλώτο, άλλοτε συμφοιτητή του κ. Στουρνάρα. «Είναι πιο συμβατό το Ιταλικό μοντέλο με την Ελληνική πραγματικότητα», λέει ο ΥΠΟΙΚ.  Ωστόσο, οι ζημιές συνεχίζονται. Και κάποιος γραφικός τραπεζίτης είχε πει, θυμάμαι, ότι το 2019 θα μοίραζε μέρισμα…