Εννιά χρόνια μετά τα μνημόνια και σε ύφεση από το 2008, η Eurobank βάζει κάποια πράγματα στη θέση τους για την τραγική περιπέτεια που ζήσαμε ως χώρα. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον βεβαίως, να έχει το σκέλος εκείνο που αφορά στις ευθύνες των τεχνοκρατών του ΔΝΤ πρωτίστως και της Ευρώπης και του Σόιμπλε δευτερευόντως, που κουνούσαν το δάχτυλο, απειλώντας με έξοδο της χώρας από το ευρώ.
Γράφει η Eurobank, ότι η Ευρώπη ήταν απροετοίμαστη για την αντιμετώπιση τραπεζικών και δημοσιοοικονομικών κρίσεων καθώς δεν διέθετε το θεσμικό και νομικό πλαίσιο, τους μηχανισμούς και την εμπειρία για την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.
Σε άλλο σημείο τονίζεται πως, τα οικονομικά υποδείγματα και οι υποθέσεις που εφαρμόστηκαν από τους επίσημους πιστωτές είχαν σε κάποιες περιπτώσεις θεμελιώδη ελαττώματα: χρησιμοποιήθηκαν χαμηλοί δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές και δεν συνυπολογίστηκε η επίδραση της απώλειας εμπιστοσύνης και των καθυστερήσεων, με αποτέλεσμα να υποτιμηθεί η υφεσιακή επίδραση της δημοσιονομικής προσαρμογής, το δε μείγμα των μέτρων που επιλέχτηκε διεύρυνε περαιτέρω την υφεσιακή επίδραση. Επιπλέον, υποτιμήθηκε ο πολιτικός κίνδυνος. Δεν εκτιμήθηκε η σημασία της πολιτικής σταθερότητας, της αποτελεσματικότητας και ανεξαρτησίας των θεσμών και της ξεκάθαρης κατεύθυνσης της οικονομικής πολιτικής στην επενδυτική εμπιστοσύνη και τα risk premia.
Οι ευθύνες μας. Διότι έχουμε κι εμείς ευθύνες για αυτό που βιώσαμε. Η ελληνική κυβέρνηση το 2015, γράφει η τράπεζα στην ανάλυσή της, αλλά και οι πιστωτές σε άλλες περιπτώσεις, κατέφυγαν σε ανταλλαγή απειλών για ένα πιθανό Grexit, αγνοώντας τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής της αδιέξοδης στρατηγικής, με αποτέλεσμα η χώρα πράγματι να πλησιάσει δύο φορές σε μια καταστροφική έξοδο από την ευρωζώνη, ενδεχόμενο που, ιδίως το 2015, απεφεύχθη την ύστατη ώρα. Eνώ το 2014 άρχισε με τους οικονομικούς δείκτες να καταγράφουν πρόοδο, η προοπτική των επερχόμενων εκλογών αύξησε τους κινδύνους και την αβεβαιότητα στις αγορές προς το τέλος του έτους. Η συγκρουσιακή προσέγγιση της κυβέρνησης το 2015 οδήγησε σε πλήρη αποκλεισμό της χώρας από τις αγορές και τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα, κατάφερε ισχυρό πλήγμα στην εμπιστοσύνη των καταθετών, των επενδυτών και την τραπεζική σταθερότητα, οδηγώντας τελικά σε bank run, επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων και συνεισέφερε στην επιστροφή της χώρας σε ύφεση το 2015 και την επιδείνωση της βιωσιμότητας του δημόσιου χρέους.
Το ζουμί: Τα προγράμματα προσαρμογής δεν επικεντρώθηκαν αρχικά στην ανάγκη εμπροσθοβαρών φιλοαναπτυξιακών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Τα μέτρα για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και την εξυγίανση της δημόσιας διοίκησης και των δαπανών, την απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης καθυστέρησαν, γεγονός που επιδείνωσε το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της προσαρμογής, κυρίως λόγω του ότι η δημοσιονομική προσαρμογή στηρίχθηκε στην υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση και την οριζόντια μείωση μισθών και συντάξεων.
Να προσθέσω μόνο ότι τρέμω για τις εικόνες που θα βιώσουμε μετά τις εκλογές, τους πλειστηριασμούς και τις μαζικές εκδιώξεις ανθρώπων που νόμιζαν ότι είχαν το δικό τους σπίτι, αλλά δεν είχαν λεφτά να πληρώσουν το δάνειο, γιατί κάποιος εργοδότης τους έδιωξε, ή τους μείωσε τα λεφτά, ή ακόμα - ακόμα, τα παιδιά τους μεγάλωσαν και χρειάστηκαν φροντιστήριο και έπρεπε την εναπομείνασα ρευστότητά τους να την διαθέσουν αλλού...
