Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Περί νέων και ανεύρεσης εργασίας
Πέμπτη, 18/04/2019

Πολλές φορές ανοίγω το ημερολόγιο μου για να σιγουρευτώ ότι δεν κάνω λάθος και ότι είμαστε στο 2019 κι όχι στο 1979.

Και όμως αυτό που βλέπω όταν πηγαίνω σε δημόσιες υπηρεσίες με γυρίζει χρόνια πίσω.Οι άνθρωποι ακόμη χρησιμοποιούν χαρτί, στυλό, μολύβι και γόμα. Έλεος!!!

Και αν τους ρωτήσεις γιατί δεν δουλεύουν με το κομπιούτερ, ακούς ένα σωρό δικαιολογίες, που είναι για γέλια.

1973. Θυμάμαι -φοιτητής τότε στο εξωτερικό- μετά από πολλές οικονομίες που έκανα αγόρασα ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο. Το αγόρασα 4.800 δραχμές. Στη Γαλλία τα αυτοκίνητα μετά την πενταετία (prix argus) έχαναν την αξία τους και έβρισκες καλά I.X. σε συμφέρουσες τιμές. Την ίδια εποχή, ένας φίλος από το σχολείο που ήταν στην Ελλάδα αγόρασε ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο 55.000 δραχμές.

Αλλά η είδηση δεν είναι στην τιμή αλλά στον χρόνο που χρειαζόταν το Υπουργείο Συγκοινωνιών στον Χολαργό για να κάνει τη μεταβίβαση. Οι παλιοί θα θυμούνται ότι μια μεταβίβαση ήθελε 2 με 3 εβδομάδες. Ο συμμαθητής μου είπε ότι αγόρασε ένα αυτοκίνητο (δεν έχει σημασία η μάρκα) και θα παραλάμβανε την άδεια σε τρεις εβδομάδες. Όταν λοιπόν πήγα και εγώ για να κάνω τη μεταβίβαση με έκπληξη διαπίστωσα ότι τις μεταβιβάσεις δεν τις κάνει το Υπουργείο Συγκοινωνιών αλλά η Νομαρχία (Prefecture ). Η δεύτερη μου έκπληξη ήταν όταν ρώτησα σε πόσες εβδομάδες θα είναι έτοιμη η άδεια κυκλοφορίας.

Η 45άρα Γαλλίδα υπάλληλος στην Prefecture έβγαλε τα γυαλιά και μου είπε: “Με κάνατε και γέλασα. Κύριε, περιμένετε. Σε 10 λεπτά θα είναι έτοιμη η άδειά σας”. Νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Τρεις εβδομάδες στην Ελλάδα και δέκα λεπτά στη Γαλλία. Είχαν όμως τότε κομπιούτερ. Και τα χρησιμοποιούσαν!!! 

Πριν από λίγα 24ωρα χρειάστηκα για να κάνω το «Πόθεν Έσχες» ένα χαρτί για το 2017. Η τράπεζα που τότε μου είχε κάνει μια σύμβαση -αν και μεγάλη- έκλεισε. Απορροφήθηκε από μια άλλη μεγαλύτερη. Στις 28 Μαρτίου 2019 ζήτησα από τον υπάλληλο της νέας Τράπεζας να μου δώσει αυτό το χαρτί. Η απάντηση ήταν ότι δεν μπορεί γιατί η σύμβαση δεν είχε γίνει στη δική του τράπεζα. Προθυμοποιήθηκε να με εξυπηρετήσει. Βρήκε κάποιον υπεύθυνο της τράπεζας που είχε κλείσει. Βρήκε την μερίδα μου. Είπα ευτυχώς. Αλλά τότε άκουσα να λέει στον υπάλληλο. “Πες του να κάνει μια αίτηση και θα την πάρει σε δύο εβδομάδες…”.

Θα μπορούσε να είχε κάνει ένα enter. Θα είχα τελειώσει. Να του τη στείλω και μέσα σε δύο εβδομάδες θα μου το στείλει. Και τότε κατάλαβα ότι εμείς χρονολογικά μπορεί να είμαστε στο 2019 αλλά ο υπάλληλος βρίσκεται ακόμη στο 1979. Γιατί για να μου τυπώσει ένα χαρτί θα χρειαστεί δύο εβδομάδες. 

Να γιατί φεύγουν οι νέοι επιστήμονες στο εξωτερικό. Γιατί αν μείνουν εδώ θα τους «φάει» η γραφειοκρατία.