Μόλις λίγα λεπτά μετά την εκλογή της, στη διάρκεια της πρώτης συνέντευξης τύπου στο Ευρωκοινοβούλιο, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ρωτήθηκε από μια νεαρή δημοσιογράφο των Financial Times, για το αν προτίθεται να θέσει θέμα επαναβεβαίωσης της εκλογής της αμέσως μετά το Brexit, όταν δηλαδή θα έχει αλλάξει και πάλι η σύνθεση του ευρωκοινοβουλίου. Τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται και με δεδομένο ότι μια Βρετανή δημοσιογράφος, όσο αδαής και αν είναι περί των «ευρωπαϊκών» δε μπορεί παρά να μην το γνώριζε, ειδικά όταν εκπροσωπεί ένα μέσο με τέτοιο «εκτόπισμα», το μόνο που μπορούμε να φανταστούμε είναι ότι το ερώτημα τέθηκε απλά για να υπογραμμίσει το πόσο εύθραυστη ήταν τελικά αυτή η πλειοψηφία, που κατάφερε να συγκεντρώσει η νέα πρόεδρος της Κομισιόν. Αλλά και για να μας θυμίσει μια ακόμα παραδοξότητα. Η Ούρσουλα θα αναλάβει τα καθήκοντά της την 1η Νοεμβρίου, ακριβώς δηλαδή την επόμενη μέρα του Brexit, αν αυτό τελικά πραγματοποιηθεί στη (νέα) καταληκτική ημερομηνία της 31ης Οκτωβρίου.
Η ψηφοφορία στο ευρωκοινοβούλιο είναι μυστική και δε μπορούμε να ξέρουμε αν η φον ντερ Λάιεν χρωστά πράγματι την θέση της σε κάποιους Βρετανούς, που τελούν υπό ημερομηνία λήξεως ή ακόμα χειρότερα αν αυτή η πλειοψηφία των 9 μόλις εδρών αποτελεί ένα δώρο κάποιων κομμάτων της εθνολαϊκιστικής Δεξιάς, όπως το πολωνικό PiS, το Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης. Oπως δεν ξέρουμε τι ψήφισαν οι «πιστοί» του Ορμπαν και του Σαλβίνι, οι οποίοι προηγουμένως είαν εγκρίνει την υποψηφιότητά της. Το σίγουρο είναι ότι δεν την ψήφισαν σύσσωμες οι τρεις πολιτικές ομάδες που επίσημα την υποστήριξαν.
Αυτό είναι μια ακόμα παραδοξότητα, υπό την έννοια ότι η πρόεδρος της Επιτροπής προσπάθησε να ικανοποιήσει τους πάντες (πλην απολύτως ακραίων) και υποσχέθηκε πράγματα που ξεφεύγουν κατά πολύ από τα όσα εκπροσωπεί η πολιτική οικογένεια από την οποία προέρχεται και την οποία υπηρέτησε επί δεκαετίες στη Γερμανία. Το πρόγραμμά της θύμιζε ένα σούπερ μάρκετ, στο οποίο πηγαίνεις για να αγοράσεις ψωμί, γάλα, καφέ αλλά οι προσφορές της ημέρας είναι ...σαγιονάρες, μαγιό, ανεμιστήρες και πυροσβεστήρες αυτοκινήτου. Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που αγοράζουν και μαγιό στο σούπερ-μάρκετ και μπλουζάκια και εσώρουχα. Αλλά γνωρίζουν ότι η ποιότητά τους μάλλον είναι συγκεκριμένη. Και δεν πείθονται και όλοι από τις προσφορές. Ασε που αυτές είναι και για περιορισμένο αριθμό κομματιών. Γιατί αλλιώς θα έκλειναν τα καταστήματα ένδυσης, ηλεκτρικών ειδών και αξεσουάρ αυτοκινήτου.
Τα λέω όλα αυτά για να σταθώ στο εξής. Η νέα Κομισιόν, ως κορυφαίο όργανο της θεσμικής Ευρώπης, αντικατοπτρίζει πλήρως τα αδιέξοδα ενός οργανισμού που προκαλεί περισσότερη καχυποψία παρά εμπιστοσύνη. Και αυτό φάνηκε τόσο στις ευρωεκλογές, όσο και στην στάση των εκλεγμένων ευρωβουλευτών την προηγούμενη Τρίτη. Η λύση που προσωρινά φαίνεται να υιοθετούν οι επιτελείς των Βρυξελλών είναι ένα πρόγραμμα τόσο ξεχειλωμένο και γενικόλογο, που ευελπιστούν ότι θα μπορέσει να μαζέψει όσο γίνεται περισσότερους δυσαρεστημένους.
«Allen Menschen Recht getan, ist eine Kunst die keiner kann». Η γερμανική παροιμία λέει απλά ότι το να κάνεις τα χατίρια όλων είναι μια τέχνη που κανείς δεν την κατέχει. Σίγουρα την γνωρίζει η Ούρσουλα. Και σίγουρα κάποια στιγμή θα αρχίσει να μας δείχνει ποιών τα χατίρια έχουν τελικά προτεραιότητα. Και ποιούς θα αφήσει δυσαρεστημένους. Μάλιστα περισσότερο από πριν.
