Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Και τώρα καήκαμε
Δευτέρα, 05/08/2019

Είχαν πει ότι το κίνημα θα ξεθυμάνει. Το αργότερο με την έναρξη των σχολικών διακοπών. Αποδείχτηκε ότι είχαν άδικο. Το Fridays for Future, το κίνημα των μαθητών για το «μέλλον» για τη διασφάλιση δηλαδή ενός βιώσιμου πλανήτη, που απειλείται από κλιματική καταστροφή όχι μόνο δεν ξεθύμανε, αλλά κατάφερε να βάλει μόνιμα στην ατζέντα ένα θέμα που κάποιοι προσπαθούσαν διαρκώς είτε να υποτιμούν, είτε να αποσιωπούν. Βοήθησαν και οι απανωτοί καύσωνες, που έκαναν και τον πιο αδιάφορο να καταλάβει ότι εδώ «κάτι έχει στραβώσει».


Αυτή την Τετάρτη στο Ντόρτμουντ της Γερμανίας, 1.500 παιδιά θα συγκεντρωθούν για να συζητήσουν πώς θα οργανώσουν τα επόμενα βήματά τους. Αλλωστε η επόμενη σχολική χρονιά δεν είναι μακριά. Την ίδια στιγμή η 16χρονη Γκρέτα Τούνμπεργκ, η μαθήτρια από την Σουηδία που ενέπνευσε τους συνομήλικούς της να προκαλέσουν όλη αυτή την αναστάτωση, ανακοίνωσε ότι πήρε «άδεια» ένα χρόνο από το σχολείο της για να διασχίσει τον Ατλαντικό και να ευαισθητοποιήσει περισσότερο και την ...απέναντι όχθη για το θέμα.

Η Τούνμπεργκ έχει γίνει ήδη στόχος ακροδεξιών ΜΜΕ και πολιτικών ενώ και πολλοί συντηρητικοί σχολιαστές στη Γερμανία την αντιμετωπίζουν πλέον με ειρωνία και απαξίωση, αμφισβητώντας όχι μόνο την αξιοπιστία των όσων λέει -τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν τα έβγαλε από το κεφάλι της- αλλά και το δικαίωμα της να τα λέει.
Το ζήτημα γίνεται ολοένα και περισσότερο πολιτικό. Γιατί οι κυρίαρχες οικονομικές και επιχειρηματικές ελίτ, που προσπαθούν να αμφισβητήσουν τις επιστημονικές προβλέψεις γνωρίζουν πολύ καλά ότι εδώ δεν μιλάμε πια για την ανάγκη κάποιων «επιδιορθώσεων», αλλά για μια ριζική στροφή ενός συστήματος, που μέχρι τώρα προσβλέπει στο γρήγορο κέρδος, τις καλές αποδόσεις στο χρηματιστήριο, την συνέχιση της «ανάπτυξης» με τον τρόπο που έχουν μάθει να μας την παρουσιάζουν μέσα από κάποια ασαφή νούμερα.

Απαιτούνται πλέον ριζοσπαστικές λύσεις, πλήρης αναπροσανατολισμός της οικονομίας, αλλαγή νοοτροπίας και μια νέα αναδιανομή του παγκόσμιου πλούτου, αν ο στόχος είναι η «κλιματική δικαιοσύνη» που απαιτούν τα παιδιά. Κι αυτό είναι ένα διλημμα καθαρά πολιτικό.

ΥΓ. Ηταν πραγματικά απογοητευτικό να ακούει κανείς έναν «ειδικό» στη δημόσια τηλεόραση, αμέσως μετά από ένα ρεπορτάζ που μιλούσε για φωτιές στην Γροιλανδία και την Αλάσκα να μας λέει ότι ο άνθρωπος απλώς είναι τώρα καλύτερα προετοιμασμένος και θα μάθει να ζει με τη λογική «καύσωνας είναι θα περάσει». Αν δεν συνειδητοποιήσουμε τι σημαίνουν οι προβλέψεις για ερημοποίηση μεγάλων κομματιών του πλανήτη, τι σημαίνει η άνοδος της στάθμης των θαλασσών, τότε «ζήτω που καήκαμε» (και πνιγήκαμε)