Η δυναμική εκκίνηση της νέας κυβέρνησης ήταν παραπάνω από προφανής. Παρά την «αντοχή» του ΣΥΡΙΖΑ στα ποσοστά και με δεδομένη την εξόχως ισχυρή αποχή επί συνόλου του εκλογικού σώματος, καθόσον το θέρος είναι… λάθος εποχή να «ενοχλείς» τους πολίτες στην Ελλάδα. Ασφαλώς, κοινωνικά ζητήματα, όπως π.χ. το χαώδες μεταναστευτικό, το άλλοθι του πανεπιστημιακού ασύλου για παραβατικές συμπεριφορές, η παντελής έλλειψη αστυνόμευσης και ελέγχου εφαρμογής των νόμων σε χίλιους δυο τομείς τόσο επικοινωνιακά όσο και ουσιαστικά, ήταν σωστό να προταχθούν άνευ ετέρας ειδοποιήσεως. Δεν είναι, όμως, αυτά που θα καθορίσουν την πορεία μας ως κράτος στην ευρωπαϊκή οικογένεια και τις διεκδικήσεις μας ως οικονομική οντότητα με ρόλο και προστιθέμενη αξία, στην ευρύτερη περιοχή.
Και επειδή όλοι το σιγοψιθυρίζουν πως ο Αλέξης έκανε τη «βρώμικη δουλειά», οπότε ο Κυριάκος καλείται να στρώσει την κατάσταση, κάθε απόφαση στο εξής έχει βαρύτητα. Ο σοφός λαός μας -τον οποίο κακώς απαξιώνουν με περισσή ευκολία και θράσος, νεόκοποι γιάπηδες- μετράει τα μεγάλα βάρη στην κλασική πλάστιγγα και όχι στις ευαίσθητες ηλεκτρονικές ζυγαριές που επηρεάζονται από τις… διακοπές ρεύματος της απαξιωμένης ΔΕΗ. Σκέφτεται πάντα πόσα μετρητά έχει στην άκρη, τρέφοντας μίσος για το τραπεζικό σύστημα και τις προμήθειες των POS, τις χρεώσεις για τα εμβάσματα, τα πάγια στα κινητά, τις κάθε είδους «επιπλέον χρεώσεις», τα τέλη σε όλα, τους φόρους επί φόρων κ.λπ.
Ο αέρας ο κοπανιστός, κυριολεκτικά, ανύπαρκτων υπηρεσιών στους καταναλωτές -σε αντίθεση με τις πραγματικές, ορθολογικά κοστολογημένες, υπηρεσίες άλλων χωρών-, η έξωθεν ασύστολη οικονομική εκμετάλλευση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών από Γερμανούς, Κινέζους, Λιβανέζους, Ισραηλινούς, Άραβες κ.ά., πρέπει να ελεγχθεί άμεσα. Είναι πανάκριβος και επιβαρύνει δραματικά την καθημερινότητά μας. Αυτόν ακριβώς οι φορολογούμενοι τον χρεώνουν πάντοτε στην εκάστοτε κυβέρνηση, καθόσον όλοι οι άλλοι κρύβονται ή τεχνηέντως καλύπτονται…
Πίσω από την εγχώρια κεντρική εξουσία ταμπουρώνονται και οι ίδιοι οι δανειστές, άλλωστε. Οι Βόρειοι κριτές της ζωής του Νότου, οι αξιολογητές της «παραγωγικότητας», οι τιμητές των μισθών και των συντάξεων, οι υποστηρικτές ή οι Πόντιοι Πιλάτοι του Αντώνη, του Αλέξη, του Κυριάκου. Οι δανειστές, άραγε, θα συμφωνήσουν λογιστικά με τη μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος (3,5% του ΑΕΠ ετησίως μέχρι και το 2022) και τη μη εφαρμογή της μείωσης του αφορολογήτου από την 1η Ιανουαρίου 2020; Επ’ αυτού πρέπει να τοποθετηθεί η νέα κυβέρνηση. Διότι το ξέρουν καλά πια όλοι ότι στην Ε.Ε. όλα είναι διαπραγματεύσιμα, όμως όταν διαπραγματεύεσαι παίζεις το παιχνίδι τού δούναι και λαβείν. Προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δύο κυβερνητικοί στόχοι θα πρέπει από πριν να έχει πείσει τους εταίρους μας πως το τελικό αποτέλεσμα, ήτοι οι δημοσιονομικοί στόχοι, θα προκύψει με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο, μέσω μιας νέας πολιτικής.
Αναλυτές, εκτιμούν πως σε κάθε περίπτωση, ευκολότερα μπορεί να ικανοποιηθεί τους επόμενους μήνες η ακύρωση της μείωσης του αφορολογήτου μέσω ισοδύναμων προσπαθειών, όσο δε για το πρωτογενές πλεόνασμα, ενδεχόμενη αλλαγή δεν πρόκειται να επέλθει πριν από το 2020 και μάλιστα με ειδικές προϋποθέσεις.
Και αυτά είναι μόνον η αρχή αλλά, ως… ήμισυ του παντός, έχει σημασία. Με ζητούμενο την αλλαγή του επενδυτικού κλίματος επ’ ωφελεία της ελληνικής οικονομίας και του λαού, βεβαίως -διότι είναι πολύ εύκολο αν δεν μπουν ρήτρες και ανταποδοτικά οι επενδύσεις να φέρουν ελάχιστα για την Ελλάδα και πολλά για τα ανά την υφήλιο απρόσωπα fund-, οι κινήσεις της κυβέρνησης πρέπει να είναι άμεσες και στοχευμένες, με αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Θυμίζω πως από το 2009 υπήρχαν π.χ. σημαντικοί ενεργειακοί σχεδιασμοί που πήγαν περίπατο (σαφώς υπάρχουν και απρόβλεπτα γεγονότα καθώς και διεθνή συμφέροντα που μεταβάλουν το αρχικό σκηνικό) ή που ήταν εξ αρχής ανέφικτοι, ανεδαφικοί και ασύμφοροι…
Σήμερα, για πολλούς λόγους, έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες για την προώθηση projects που μπορεί να έχουν απτά αποτελέσματα, να αλλάξουν το θολό τοπίο της οικονομίας και να λειτουργήσουν ως συντελεστές πραγματικής ανάπτυξης, δημιουργώντας υγιείς θέσεις, ενδυναμώνοντας μισθούς και ημερομίσθια, διασφαλίζοντας ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο σε όλους τους τομείς. Αυτά θα παρακολουθήσει στην πορεία η κοινή γνώμη και θα επικροτήσει ή θα απορρίψει τους όποιους σχεδιασμούς…
