Κάθε κράτος που σέβεται τους πολίτες του προσπαθεί να βελτιώσει το ποιοτικό του επίπεδο σε όλους τους τομείς. Ένας από τους πιο σημαντικούς τομείς -που δυστυχώς η χώρα μας μέχρι τώρα παραμελούσε- είναι η μετακίνηση των πολιτών με τα ΜΜΜ (Mέσα Μαζικής Μεταφοράς). Και πιστεύω ότι ο κόσμος θα τα χρησιμοποιούσε σε ένα μεγάλο ποσοστό, αν υπήρχαν σωστές συγκοινωνίες.

Προσπαθώ να πείσω όλους όσους γνωρίζω, ότι τα ΜΜΜ είναι η λύση. Θα έχουμε λιγότερη μόλυνση της ατμόσφαιρας, γιατί θα κυκλοφορούν λιγότερα Ι.Χ. στους δρόμους, άρα θα λύσουμε το πρόβλημα με τα μποτιλιαρίσματα. Χρησιμοποιώντας για τις μετακινήσεις μας τα ΜΜΜ, κάνουμε οικονομία και στην τσέπη μας.

Τι να πεις όμως στους πολίτες όταν τα παραδείγματα με το μπάχαλο που σου αναφέρουν δεν μπορούν να αμφισβητηθούν! Οι αστικές συγκοινωνίες έχουν τα κακά τους χάλια.

Βγήκα στους δρόμους και έκανα αυτό που πρέπει να κάνουν όλοι οι υπουργοί των Συγκοινωνιών. Δυστυχώς, δεν το κάνουν, και μένουν στα γραφεία τους ακούγοντας από τους υφισταμένους τους ότι όλα δουλεύουν ρολόι.

Νο 1:

Τρίτη μεσημέρι, στην οδό Πανεπιστημίου περιμένοντας το τρόλεϊ για την Κυψέλη. Όρθιος στη στάση 22 λεπτά. Δεν υπήρχε ούτε πορεία, ούτε μποτιλιάρισμα. Όρθιος, μαζί με δεκάδες άλλους πολίτες περιμέναμε… Και όταν έφθασε το τρόλεϊ, ήταν γεμάτο από επιβάτες. Ιδανικές συνθήκες για πορτοφολάδες!

Νο 2:

Τετάρτη στις 10.15, στη Λεωφόρο Καλαμακίου

αναμένοντας το 141. Το λεωφορείο που σε πάει στον σταθμό του μέτρο στη Δάφνη πέρασε ύστερα από 35 λεπτά αναμονής. Ο οδηγός, από τότε που έπιασε βάρδια δεν είχε σταματήσει ούτε για τουαλέτα.

Νο 3:

Μια βόλτα στα αμαξοστάσια αρκεί για να δείτε τι ακριβώς συμβαίνει. Τρόλεϊ και λεωφορεία ακινητοποιημένα λόγω έλλειψης ανταλλακτικών. 

Πώς μπορείς να πείσεις τους πολίτες ότι πρέπει να χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ! Αλήθεια, ποιος νέος άνθρωπος που τρέχει να προλάβει τον χρόνο θα χάσει μισή ώρα στη στάση; Μόνο το μετρό είναι σήμερα αυτό που μπορείς να υπολογίσεις σοβαρά ως μέσο μετακίνησης. Είναι γρήγορο και μπορείς να προγραμματίσεις τον χρόνο σου. Τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ είναι για κλάματα. Η οργάνωση στα δρομολόγια απαράδεκτη.

Στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Φρανκφούρτη, δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένεις πάνω από τρία τέσσερα λεπτά για να περάσει λεωφορείο που θα σε πάει στον προορισμό σου. Εδώ αγανακτείς περιμένοντας στη στάση. Γιατί όμως έχουν τα χάλια τους οι δικές μας συγκοινωνίες; Γιατί δεν είναι μόνο ο γερασμένος στόλος των οχημάτων που «πεθαίνει» στα αμαξοστάσια. Δεν είναι μόνο η κακή οργάνωση με τις παραγγελίες των ανταλλακτικών. Είναι και η κακή επιλογή των ανθρώπων. Αυτών που κάνουν τον προγραμματισμό των δρομολογίων χωρίς να έχουν βγει στους δρόμους. Χωρίς να έχουν «γεύση» από την πραγματικότητα. Και το κακό είναι ότι δεν ακούν ούτε τους συναδέλφους τους που ζουν το δράμα των πολιτών.

Δεν προσπαθώ να κομματικοποιήσω την απαράδεκτη κατάσταση. Απλώς υποστηρίζω ότι αν η νέα κυβέρνηση ακούσει οδηγούς και πολίτες, θα καταφέρει να διορθώσει το μπάχαλο που επικρατεί.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα πρέπει να δει σοβαρά το θέμα των δρομολογίων στις αστικές συγκοινωνίες. Να ρωτήσουν τους οδηγούς για τα προβλήματα των οδηγών. Να ακούσουν τα παράπονα του κόσμου. Έτσι μόνο θα μάθουν την αλήθεια. Και έτσι μόνο θα βελτιώσουν τις συνθήκες στα ΜΜΜ. Αν και πιστεύω ότι το καλύτερο θα είναι να βγουν στους δρόμους. Όχι ως υπουργοί, αλλά ως απλοί πολίτες. Να περιμένουν στις στάσεις των λεωφορείων και να δουν την απαράδεκτη κατάσταση των συγκοινωνιών.

Θα το κάνουν, όμως;