Το φθινόπωρο ήρθε, ωστόσο ακόμη και οι πρόσκαιρες μπόρες δεν εξασφαλίζουν ότι θα σβήσουν οι «φωτιές» που σιγοκαίνε και συχνά φουντώνουν στην Oικονομία, δεδομένου ότι και το διεθνές περιβάλλον είναι εξαιρετικά ρευστό. Αν μαθαίναμε στον τόπο μας όλο και περισσότεροι να «διαβάζουμε» πιο προσεκτικά τις παγκόσμιες εξελίξεις και το πώς αυτές μας επηρεάζουν ίσως και να αντιμετωπίζαμε με μεγαλύτερη ψυχραιμία τα εσωτερικά μας προβλήματα, οπότε θα δίναμε και τις πλέον κατάλληλες λύσεις.
Σύμφωνα με τον θερινό απολογισμό του ΣΕΒ «…η ελληνική Οικονομία έχει αρχίσει να επωφελείται από τις ευμενείς επιδράσεις των πρώτων μέτρων της νέας κυβέρνησης που προέκυψε από τις εκλογές της 7/7/2019…». Πάντα οι βιομήχανοι ξεκινούν από τα καλά νέα, αλλά στο τέλος δεν ξεχνούν να… προειδοποιούν. Έτσι, μας είπαν πως οι φοροελαφρύνσεις με μειώσεις του ΕΝΦΙΑ, του ΦΠΑ, του φόρου εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων κ.ο.κ. και η ενίσχυση του λειτουργικού πλαισίου των επιχειρήσεων μέσω απλοποίησης των διαδικασιών και επιτάχυνσης των αποφάσεων που αφορούν σε στρατηγικές επενδύσεις, δημιουργούν ένα κλίμα ευφορίας όχι μόνο στις αγορές, γεγονός το οποίο αποτυπώνεται στη σημαντική πτώση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων, αλλά και στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά…
Κατόπιν τούτου, για τα μελλούμενα εκτίμησαν πως αργά ή γρήγορα το κλίμα αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση των επενδύσεων, της απασχόλησης και των μισθών, ιδίως από το 2020 και μάλιστα -ω του θαύματος- υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ότι η ανάκαμψη της Οικονομίας έχει ήδη αρχίσει στο β’ εξάμηνο του 2019. Γιατί «…η καταναλωτική και η επενδυτική δαπάνη αναμένεται να αυξηθούν, καθώς νοικοκυριά και επιχειρήσεις προεξοφλούν την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος που θα λάβει χώρα τα επόμενα χρόνια».
Προχώρησαν και παρακάτω όμως οι αναλυτές του ΣΕΒ, προβλέποντας -το αυτονόητο- πως «σε κάθε περίπτωση, το 2019 θα είναι μια χρονιά μεικτού αποτελέσματος, όπου θα συνυπάρχουν η επιβράδυνση που ήδη καταγράφηκε στα στοιχεία του ΑΕΠ του 1ου εξαμήνου και η προσδοκώμενη αύξησή του το 2ο εξάμηνο του έτους, λόγω των μέτρων τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας που λαμβάνονται». Να συμφωνήσουμε και εμείς ότι πράγματι όλα σχεδόν τα μέτρα που ελήφθησαν δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα, αλλά παράγουν μόνιμα αποτελέσματα και η προσδοκία είναι ότι θα ενισχυθούν έτι περαιτέρω στο μέλλον. Στο πλαίσιο αυτό, αναμένεται (δεν είναι σίγουρο) η αύξηση του ΑΕΠ για όλο το 2019 να παραμείνει κάτω από το 2% αλλά κοντά σε αυτό, με την Οικονομία να επιτυγχάνει ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 3% από το 2020 και μετά.
Αναλύοντας, στη συνέχεια, τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, πάνω στην ίδια περίπου λογική των καταγραφών του ΙΟΒΕ, στον ΣΕΒ κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά «…συνθέτουν μία εικόνα αναιμικής έως τώρα ανάκαμψης, την ώρα που στο παγκόσμιο περιβάλλον επικρατούν μεικτές τάσεις και αναδύονται νέες αβεβαιότητες». Η ελληνική Οικονομία αναμφισβήτητα έχει δυνατότητες να εισέλθει σε μία τροχιά υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. Για να συμβεί αυτό πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες και τα επόμενα χρόνια για τον μετασχηματισμό της ελληνικής Οικονομίας, και ιδίως όσον αφορά στην αναγέννηση της ελληνικής βιομηχανίας και τη δημιουργία νέων δεξιοτήτων των εργαζομένων, συμβατών με τις επερχόμενες τεχνολογικές εξελίξεις και τις ανάγκες για μεγαλύτερη εξωστρέφεια του παραγωγικού δυναμικού της χώρας. Είναι πολλές οι προϋποθέσεις, πολλά τα «αν», πολλές οι προσδοκίες, πολλαπλάσιες οι ευχές… Χρόνια τα ακούμε αυτά, όμως τα βήματα είναι αργά, πολύ αργά.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους πως ό,τι και να κάνουμε αυτές ακριβώς οι «μεικτές τάσεις» και οι «νέες αβεβαιότητες» στο ευρύτερο πλανητικό σκηνικό θα μας αλλάζουν… τα φώτα. Οι παράμετροι πετρέλαιο - Μ. Ανατολή, Brexit – E.E., ΗΠΑ - Κίνα, Τουρκία - μεταναστευτικό ορίζουν το παιχνίδι και για την Ελλάδα. Είμαστε πολύ κοντά σε όλα, όσο και αν θέλουμε να μην το παραδεχθούμε.
Στο «παρά 5» ενός άτακτου Brexit, πολύ πρόσφατα, έστειλαν σήμα κινδύνου και οι αυτοκινητοβιομηχανίες, για τις οποίες η Βρετανία είναι όχι μόνο μία από τις μεγαλύτερες αγορές για εξαγωγές, αλλά και χώρα στην οποία διαθέτουν μονάδες παραγωγής. Όντως, ένα χαοτικό Brexit θα προκαλούσε σοβαρούς κλυδωνισμούς στην έγκαιρη παράδοση και στις αλυσίδες εφοδιασμού που υπερβαίνουν κατά πολύ τα βρετανικά σύνορα. Στο μεταξύ, το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη δεξαμενή τουριστών για την Ελλάδα (σ.σ. 3 εκατ. τουρίστες το 2018). Η Αθήνα πρέπει να ανησυχεί για τις πιθανές επιπτώσεις στο εγχώριο τουριστικό προϊόν ως απόρροια της ενδεχόμενης επιβολής συνοριακών ελέγχων, σε περίπτωση ενός άτακτου Brexit. Από κοντά και η πτώχευση της αρχαιότερης ταξιδιωτικής εταιρείας του πλανήτη, της Thomas Cook, που «ακύρωσε» 22.000 θέσεις εργασίας, άφησε εκατοντάδες χιλιάδες ταξιδιώτες ανά την υφήλιο σε αναζήτηση μέσου επιστροφής, πυροδοτώντας τη «μεγαλύτερη επιχείρηση επαναπατρισμού σε καιρό ειρήνης», όπως τη χαρακτήρισε η βρετανική κυβέρνηση. Μαζί και τα «φέσια» σε προμηθευτές. Μόνο στην Κρήτη το 80% των ξενοδοχείων συνεργαζόταν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό με τη βρετανική εταιρεία…
Ως γνωστόν, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, όμως κάποτε… πεθαίνει! Γι’ αυτό πρέπει να συνυπολογίζουμε όλα τα δεδομένα και κάθε φορά να προετοιμαζόμαστε, να αναλύουμε και να δρούμε αναλόγως, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς αναβολές, εμμονές και αγκυλώσεις σε κάθε τομέα, προκειμένου να περιορίζουμε τις αρνητικές συνέπειες των γεγονότων.
Από το Business Energy mag
