Σε λίγες μέρες αλλάζει η χρονιά. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, υπάρχουν πολύ σοβαρές πιθανότητες να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, σχεδόν με τις ίδιες κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην… Αυστραλία και γενικότερα στο νότιο ημισφαίριο.

Ο πλανήτης έχει τρελαθεί! Για παράδειγμα, στο Νυμφαίο της Φλώρινας χιόνιζε στις αρχές Δεκεμβρίου και στην Αθήνα κυκλοφορούμε με τα Τ – shirts!

Πηγαίνεις στο σούπερ μάρκετ, βλέπεις κάστανα και δεν σου κάνει καρδιά να αγοράσεις. Η νοητή παραπομπή αφορά ακόμα κοκτέιλς, αντί μιας ζεστής σοκολάτας!

Η συμβολή της Ελλάδας στην μόλυνση που συντελείται στην ήπειρό της, στην Ευρώπη, είναι μόλις 0,02%! Χωρίς βαριά βιομηχανία, οι πολίτες αυτής της χώρας καταστρέφουν τον πλανήτη ποικιλοτρόπως, αν δεχθούμε  ότι έχουμε έναν από τους πιο λερούς βυθούς του κόσμου. Στους ελληνικούς βυθούς μπορείς να συναντήσεις από μπάζα μέχρι μωρουδίστικες πάνες για να μην αναφερθώ στα αποτσίγαρα και τις πλαστικές σακούλες που μας κάνουν παρέα σε μία ειδυλλιακή βαρκάδα…   

Άρα λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από τα του οίκους μας πριν φτάσουμε στην παραγωγή και την μαρξιστική προσέγγιση του κέρδους. Εκεί εντάσσονται οι κρατικές μηχανές και τα κρατικά μέσα παραγωγής με σκοπό το κέρδος. Βλέπε ΔΕΗ και λιγνίτες.

Θυμάμαι ότι από το σχολείο μας έλεγαν να μην πετούμε τα άδεια πακέτα από τσίχλες στο δρόμο. Μεγαλώνοντας επισκεφθήκαμε τις μεγάλες πρωτεύουσες του εξωτερικού, όπου θαυμάσαμε τους καθαρούς δρόμους και τον σεβασμό στο περιβάλλον.

Τείνω να πιστέψω ότι πραγματικά είναι στο χέρι μας. Η προστασία του περιβάλλοντος. Η ευθύνη της Πολιτείας έγκειται στην εκπαίδευση του λαού. Π.χ., κάδοι ανακύκλωσης δίπλα στις κατοικίες και όχι χιλιόμετρα μακριά.

Ο πλανήτης εκδικείται. Ας μην του κάνουμε τη χάρη…

Ευχές για ένα καθαρό 2020, λοιπόν…