Tα σύννεφα και ο όποιος κλυδωνισμός της ελληνικής κυβέρνησης εμπεριέχονται στην ψήφιση από την τουρκική Βουλή της συμφωνίας που έκανε ο Ερντογάν με τον ισχυρότερο φύλαρχο της Λιβύης: πρόκειται για μία συμφωνία που πάει κόντρα στην Γεωγραφία – ακόμα και επί Ερντογάν, η Κρήτη εξακολουθεί να στέκεται ανάμεσα σε Τουρκία και Λιβύη – αλλά εδώ δεν μιλάμε για Γεωγραφία και Διεθνές Δίκαιο, αλλά για το δίκαιο των κανονιοφόρων.

Ο εκνευρισμός του Τσαβούσογλου την Παρασκευή μετά την απέλαση του Λίβυου πρέσβη, κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Διότι καλός ο «τσαμπουκάς» του Ερντογάν, αλλά θέλει και την διεθνή νομιμοποίηση. Δεν την είχε η χώρα του κατά την επέμβαση στην Β. Κύπρο, δεν την έχει και τώρα που θέλει μερίδιο από τους υδρογονάνθρακες.

Ο Ερντογάν ξέρει καλύτερα κι από τους νομικούς μας ότι δεν είναι νόμιμος , αλλά δεν τον νοιάζει. Δεν τον αφορά. Δεν τον απασχολεί – με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το επόμενο βήμα του Ερντογάν, το ξέρουν όλοι – έξοδος στο Καρπάθιο κάποιου ωκεανογραφικού, το οποίο θα επιχειρήσει να κάνει έρευνα ανατολικά της Κρήτης. Το ελληνικό επόμενο βήμα, είναι ακόμα μετέωρο…

Το 2020 ξεκινάει με μπελάδες…