Και προπάντων διατηρούμε την ψυχραιμία μας καθώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι που να αλλάξει την καθημερινότητά μας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 24ωρα.

Πως άλλαξαν όλα σε λίγες ώρες; Και πως εμείς, οι άνθρωποι, που είμαστε όντα κοινωνικά έχοντας την ανάγκη της αλληλεπίδρασης μέσα από τη δίνη της καθημερινότητας, να περνάμε τις περισσότερες ώρες του 24ωρου στο σπίτι.

Και μέσα από τον άψυχο ηλεκτρονικό υπολογιστή να εργαζόμαστε, δίνοντας και ένα ακόμα μήνυμα για το αύριο, ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Πώς άλλαξαν όλα σε λίγες ώρες; Και το χειρότερο να μην ξέρεις πού είναι το αύριο. Πότε θα έρθει; Και όλα να είναι εικασίες.

Έμεινε στο παρελθόν η ανθρώπινη επαφή λόγω κορωνοϊού. Χάθηκε και η χειραψία, που όπως έχουμε δει, δεν απουσιάζει από καμία εκδήλωση, από κανένα αθλητικό γεγονός. Τώρα όμως από απόσταση συστήνουν οι γιατροί.

Το σπίτι μας είναι αυτό που μας καλεί πλέον.

Ίσως είναι και η καλύτερη στιγμή να κάνουμε και έναν απολογισμό καθισμένοι στον αναπαυτικό μας καναπέ με εφημερίδες, περιοδικά, τάμπλετ, smartphone, ΤV, ανάμεσά μας.

Η μοναδική συντροφιά πέραν των οικείων προσώπων.

Πώς άλλαξαν όλα σε λίγες ώρες; Και για πόσες ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες (απαισιόδοξο αυτό) το μοτίβο θα παραμείνει το ίδιο.

Απάντηση δεν υπάρχει…

Ψυχραιμία λοιπόν, καθαριότητα, περπάτημα και θετικές σκέψεις σε μια περίοδο πάρα μα πάρα πολύ δύσκολη με πολύ θολό μέλλον.