«Ας κάνουμε την κρίση ευκαιρία» ήταν το σύνθημα την εποχή των μνημονίων, από τότε που ο ανεκδιήγητος ΓΑΠ έβαλε τη χώρα, με φόντο το Καστελόριζο, στη νέα, τότε, εποχή. Το θέμα μας όμως, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν είναι ούτε ο ΓΑΠ, ούτε τα μνημόνια. Το σύνθημα αυτό μπήκε στο χρονοντούλαπο στης Ιστορίας, κατά την ρεαλιστική πασοκική εκδοχή, διότι μέσα στην κρίση εξαφανίστηκαν 70 δισ. ευρώ καταθέσεις, το 25% του ΑΕΠ συρρικνώθηκε, ήρθαν τα capital controls από τα οποία τελεσίδικα βγήκαμε τους τελευταίους μήνες του 2019, οπότε η ανάπτυξη της όποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας ήταν ασθενής ή προορισμένη για να αποτύχει.
Η σοβούσα υγειονομική κρίση, δημιουργεί, αλήθεια, νέα ευκαιρία επαναδραστηριοποίησης της ελληνικής παραγωγής. Τόσος ντόρος έγινε για τις ελλείψεις αιθυλικής αλκοόλης, της πρώτης ύλης παραγωγής αντισηπτικών. Μέσα στο σκότος, υπήρξαν επιχειρήσεις που ανέλαβαν την πρωτοβουλία παραγωγής. Διότι μέχρι σήμερα κάναμε εισαγωγές. Το ίδιο ισχύει και για τις νοσοκομειακές μάσκες. Περιμένουμε εισαγωγές από την Κίνα ή δωρεές από ισχυρούς Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι, όπως μάθαμε τις περασμένες μέρες, τυγχάνουν απαλλαγής του ΦΠΑ με απόφαση του ΥΠΟΙΚ. Ή την κάνεις τη δωρεά ή δεν την κάνεις… Τέλος πάντων.
Επανήλθε, λοιπόν, αυτές τις άγριες μέρες του κορονοϊού, το ζήτημα ότι τελικά δεν παράγουμε τίποτα σε τούτη τη χώρα. Δικαίως, διότι το παράδειγμα της οδοντογλυφίδας παραμένει επίκαιρο. Προφανώς, αν η επόμενη κρίση είναι… οδοντιατρική, πραγματικά οι Έλληνες επιχειρηματίες να ασχοληθούν και με την παραγωγή οδοντογλυφίδων… Κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Μέχρι τότε όμως, η κυβέρνηση έχει στο πλευρό της την συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, των Ελλήνων πολιτών. Η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκη, φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν πειστικά και με σχέδιο τη σοβούσα παγκόσμια υγειονομική κρίση, που πλέον τείνει να μετεξελιχθεί σε οικονομική. Τα πάνω-κάτω των αγορών το αποδεικνύει. Όπως, επίσης, οι συνεχείς παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Αλλά και η απόφαση των οικονομικών οργάνων της Ευρώπης, Eurogroup και Ecofin, περί ξεχειλώματος του συμφώνου σταθερότητας και παρεπόμενα των προϋπολογισμών των κρατών μελών.
Είναι ξεκάθαρη επίσης η επιδίωξη του ίδιου του πρωθυπουργού. Στόχος του δεν είναι να χαλαρώσουν τα μέτρα και να αλλάξει η καμπύλη ως προς τα κρούσματα από τον κορονοϊό, στα μέσα Μαΐου. Ο στόχος του είναι αυτό να συμβεί νωρίτερα: στα μέσα Απριλίου. Να περισωθεί ότι γίνεται από την τουριστική σεζόν, να σταματήσει η κρατική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα που πλήττεται από την νόσο, να πάψουν τα 800άρια, να επιστρέψει ο κόσμος στις δουλειές του, να αρχίσουν να αποπληρώνονται κανονικά και πάλι δόσεις στην εφορία και δανείων.
Μετά την κρίση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει όλη την ευχέρεια να μεταδώσει το δικό του view για την ανάκαμψη της οικονομίας. Με τις «παιδομάνες» στον Έβρο τα κατάφερε και κράτησε σύνορα, Ευρώπη και Ελλάδα, ανέπαφα. Με τον κροονοϊό, έχει λάβει μέτρα νωρίτερα, πολύ νωρίτερα, όταν άλλοι γραφικοί ηγέτες μιλούσαν για ανοσία της αγέλης. Τώρα, έχει όλο το γήπεδο δικό του…
