Οι περισσότεροι γνωρίζετε το Λιβερπουλ εξαιτίας της δημοφιλούς ποδοσφαιρικής ομάδας, με τα εκατομμύρια οπαδών σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολλοί επίσης θα ξέρετε ότι μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Βρετανίας, το οποίο έπαιξε το δικό του ρόλο στην ιστορία της βιομηχανικής επανάστασης, ειδικά από τη στιγμή που συνδέθηκε με ένα δίκτυο καναλιών με το γειτονικό Μάντσεστερ, όπου άνθισε ο βιομηχανικός καπιταλισμός κυρίως αρχικά χάρις στην κλωστοϋφαντουργία.
Αυτό το λιμάνι ως κέντρο οικονομικής δραστηριότητας είναι που συνδέθηκε τόσο με τις χρυσές εποχές της πόλης, όσο και με τις περιόδους της παρακμής της, όταν η Βρετανία άρχισε να κλυδωνίζεται από τη διαδικασία της αποβιομηχάνισής της.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που στο Λίβερπουλ, στο ιστορικό Albert Dock στεγάζεται το «Μουσείο της Θάλασσας» (Maritime Museum) το οποίο είναι «υποχρεωμένοι» να επισκεφθούν όσοι αγαπούν την θάλασσα και τύχει να επισκεφθούν την πόλη.
Στο μουσείο θα δείτε μοντέλα πλοίων, μινιατούρες, σπάνια αντικείμενα από ιστορικά σκαριά, πόστερς από τη χρυσή εποχή της ναυσιπλοϊας, αλλά και κάποια μικρότερου μεγέθους πρωτότυπα «σκαριά» που χώρεσαν στις πραγματικές γιγάντιες αίθουσές του. Τα Docks οι μεγάλες αποθήκες που ξεφόρτωναν τα εμπορεύματα χτίστηκαν περιμετρικά γύρω από κλειστές «λίμνες», που κρατούσαν το νερό εντός τους τις ώρες της έντονης παλίρροιας. Το φαινόμενο στην περιοχή είναι τόσο έντονο που η διαφορά στη στάθμη του νερού μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 11 μέτρα. «Φυλακίζοντας» λοιπόν το νερό μπορούσαν τα πλοία να περιμένουν μέσα στα Docks και να φορτώνουν και να ξεφορτώνουν μέχρι να φουσκώσουν πάλι τα νερά και να μπορέσουν να σαλπάρουν.
Το Albert Dock εγκαινιάστηκε το 1845. Ηταν ένα τιτάνιο έργο που σε σημερινές τιμές θα κόστιζε 41 εκατομμύρια λίρες στερλίνες. Η ιδέα για το Μουσείο της Θάλασσας γεννήθηκε από νωρίς. Σε εμβρυακή μορφή υπήρχε ήδη από το 1862 όταν κάποιοι εκπρόσωποι της ναυτοσύνης είχαν δωρίσει διάφορα σπάνια κειμήλια στο δήμο του Λίβερπουλ, που τότε ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας. Αλλά το ενδιαφέρον ήταν μάλλον περιορισμένο και τα κονδύλια περιορισμένα ειδικά σε περιόδους που ακολούθησαν, όπως εκείνες των δύο μεγάλων πολέμων. Ουσιαστικά μπήκε μπροστά το 1970 και το Μουσείο τελικά στην σημερινή του τοποθεσία εγκαινιάστηκε το 1986. Νωρίτερα υπήρχαν εκθέσεις και πληροφορίες για τη «ναυτική» πλευρά της πόλης σε άλλα μουσεία και χώρους εκθέσεων της πόλης. Αλλά μια τέτοια οργανωμένη και ολοκληρωμένη παρουσίαση της σχέσης της πόλης με το νερό ήταν αναγκαία και βοηθά σήμερα τον επισκέπτη να την γνωρίσει και να την καταλάβει καλύτερα.
Στο Μουσείο καταγράφεται και η σχέση του Λίβερπουλ με τον «Τιτανικό», ο οποίος μπορεί να ξεκίνησε το παρθενικό του ταξίδι από το Σάουθαμπτον, αλλά ως λιμάνι νηολόγησης ανέφερε το Λίβερπουλ, όπου είχε αρχικά τα γραφεία της η πλοιοκτήτρια εταιρία White Star Lane. Μάλιστα το ένα στα δέκα μέλη του πληρώματος του προερχόταν από την πόλη και την ευρύτερη περιοχή του Λίβερπουλ.
Οποιος επισκεφθεί το Μουσείο έχει την ευκαιρία να μπει δωρεάν και στο διπλανό σπίτι του «φαροφύλακα», που βρίσκεται μερικά μέτρα πιο δίπλα και απεικονίζει την ζωή του ελεγκτή των φραγμάτων σε «ρεαλιστικές συνθήκες». Ακριβώς δίπλα βρίσκεται και το «Μουσείο της Δουλείας» που άνοιξε το 2007 και ρίχνει φως σε μια από τις πιο σκοτεινές πτυχές της βρετανικής ιστορίας, αφού το Λίβερπουλ, όπως και το Μπρίστολ ως μεγάλα λιμάνια της χώρας ήταν και οι σταθμοί εισόδου των εκατομμυρίων σκλάβων, που έφτασαν στη χώρα αλυσοδεμένοι για να στηρίξουν το οικονομικό της θαύμα από τον 16ο έως και τον 19ο αιώνα.
