Για τον ελληνικό τουρισμό, που ελπίζει να σώσει ότι μπορεί από μια σεζόν, που αναμένεται να αρχίσει καθυστερημένα η «σωτηρία» της Lufthansa είναι ένα σίγουρα θετικό μήνυμα. Κανείς δε μπορεί να διανοηθεί τι θα σήμαινε για ολόκληρη την Ευρώπη η κατάρρευση της μεγάλης γερμανικής αεροπορικής εταιρίας.
Αυτό εξηγεί ως ένα βαθμό και την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να φανεί τόσο γενναιόδωρη βγάζοντας από το πουγγί 9 δισ. ευρώ, τη μεγαλύτερη κρατική βοήθεια στα χρονικά για μια επιχείρηση, όπως γράφτηκε κάπου. Η κυβέρνηση θα αποκτήσει το 20% της εταιρίας με δικαίωμα άλλου 5% αν χρειαστεί, αλλά τελικά δεν θα έχει λόγο για αποφάσεις της διοίκησης, που αφορούν τις δραστηριότητες της μεγαλύτερης αεροπορικής εταιρίας στην Ευρώπη. Ορισμένοι θυμήθηκαν την εποχή της κατάρρευσης των τραπεζών μετά την κρίση της Lehmann Brothers και έκαναν λόγο για μια «Commerzbank των αιθέρων».
Κι αυτό ακριβώς επειδή το πρόβλημα της Lufthansa δεν έχει λυθεί οριστικά, όπως μαρτυρά και η κατρακύλα της μετοχής της στην Φρανκφούρτη. Το αν θα συμβεί αυτό θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις στο χώρο συνολικά, αλλά και από την πορεία της πανδημίας. Ο γερμανικός γερανός είχε ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια μια καθαρά επεκτατική πολιτική των πέντε ηπείρων, είχε αγοράσει σύγχρονα αεροσκάφη, είχε επενδύσει δηλαδή σε μακρινές «ακριβές» πτήσεις και είχε στοχεύσει στις υψηλότερες κατηγορίες πελατών. Είναι άγνωστο αν και πότε θα μπορέσει να επιστρέψει στα επίπεδα προ κρίσης , αν ποτέ επιστρέψει. Κάποιοι προφητεύουν ήδη ένα πρόβλημα διαρκείας, αφού ακόμα και αν οι αεροπορικές πτήσεις αρχίσουν πάλι να πυκνώνουν είναι πιθανό τα έσοδα της να φτάνουν οριακά και μόνο για την εξυπηρέτηση των τόκων για δάνεια που είχε λάβει ακριβώς στο πλαίσιο αυτής της επεκτατικής πολιτικής.
Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι τώρα κάποιοι από τους μετόχους αντιδρούν για την κρατική παρέμβαση, επειδή όπως λένε γίνεται με μορφή δανεισμού και σε τιμές που δεν αντικατοπτρίζουν την αξία της εταιρίας. H συντηρητική «Frankfurter Allgemeine» παρατηρούσε πάντως ότι οι συζητήσεις περί σωτηρίας καθυστέρησαν ακριβώς λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, οι οποίες φάνηκε κάποιες στιγμές να μπαίνουν πάνω από τον πραγματικό στόχο: Τη σωτηρία δηλαδή της μεγαλύτερης αεροπορικής εταιρίας στην Ευρώπη και δεκάδεων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Γι αυτό και οι μέτοχοι θα πρέπει να εγκαταλείψουν -όπως έγραφε- τις τσιριμόνιες και τις απαιτήσεις για μια «ακόμα καλύτερη λύση» και να επικεντρωθούν στο πώς θα μπορέσουν να απογειώσουν την επιχείρηση.
