Μάχη με τον χρόνο δίνει η ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να έρθει σε συμφωνία με την Αίγυπτο για την ανακήρυξη ΑΟΖ. Κάτι που αν επιτευχθεί, θα βάλει τέλος στα σχέδια της Τουρκίας να προχωρήσει σε έρευνα υδρογονανθράκων ανατολικά της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης. Οι συζητήσεις βρίσκονται σε πολύ προχωρημένο στάδιο, σημειώνουν διπλωματικές πηγές που έχουν γνώση των επαφών ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις. Άλλωστε, τα υπουργεία Εξωτερικών των δύο χωρών είχαν ανοιχτή γραμμή και κατά τη διάρκεια του lockdown το διάστημα του Απριλίου, ενώ, διόλου τυχαίο είναι ότι ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης, θέλοντας να προλάβει τυχόν προκλητικές ενέργειες εκ μέρους της Τουρκίας πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό για συνάντηση με τον ομόλογό του κ. Μπενζαμίν Νετανιάχου.
Σημειωτέον, ότι οι περιοχές εντός της ελληνικής υφαλοκρυπίδας που «καλοβλέπει» για έρευνες η Τουρκία αποτελούν τη διαδρομή του East Med τον οποίο θα τροφοδοτούν με φυσικό αέριο τα κοιτάσματα ανοικτά της Αιγύπτου και του Ισραήλ, ενώ θα περνά από την Κύπρο και θα διασχίζει την Μεσόγειο Θάλασσα ανατολικά μέχρι την Κρήτη και εν συνεχεία θα φτάνει στην Πελοπόννησο πριν ακολουθήσει το δρόμο για τις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης. Είναι προφανές, ότι οι Τούρκοι έχουν μείνει εκτός μοιρασιάς και προς τούτο επιδιώκουν να εκμεταλλευθούν την ΑΟΖ μέσω της αμφιλεγόμενης συμφωνίας που έχουν συνάψει με την κυβέρνηση Σαζάρ τηςε Τρίπολης (Λιβύη).
Η κινητικότητα στην περιοχή είναι μεγάλη. Άλλωστε, στις αρχές του μήνα ο στρατηγός Χαφτάρ βρέθηκε για επαφές με έναν από τους βασικούς συμμάχους του, τον πρόεδρο Σίσι της Αιγύπτου, στο Κάιρο.
Σε κάθε περίπτωση ο ο διεθνολόγος και εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων κ. Κ. Φίλης, «υπάρχουν τρόποι και νομικά μέσα αν χρειαστεί να μην φτάσει η Ελλάδα σε τετελεσμένα γεγονότα με την Τουρκία», τονίζοντας ότι η αναγνώριση ΑΟΖ με μία χώρα, όπως η Αίγυπτος, αποτελεί σοβαρό ενδεχόμενο και προοπτική. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον κ. Φίλη ορμώμενη και μόνο από το Δίκαιο της θάλασσας, μπορεί να το πράξει.
Ο ίδιος σημειώνει ότι, οι Τούρκοι δεν επιδιώκουν θεσμό επισόδιο με την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι ο γείτονάς τους (η χώραα μας), μπορεί να απαντήσει και με σθένος και ισχυρά. Το μόνο που θέλουν, όπως αναφέρει, είναι η χώρα μας να καθίσει στο ίδιο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ο διεθνολόγος παρατηρεί δε, ότι εδώ και 13 μήνες οι Τούρκοι βρίσκονται παρανόμως στην Κυπριακή ΑΟΖ, πλην όμως, υποχωρούν, όποτε αντιδρά η διεθνής κοινότητα ή όποτε πάει να αντιδράσει,μ όπως συνέβη μνε την αποστολή του Γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκολ».
Τονίζει ακόμα ότι η Ευρώπη και οι ΗΠΑ μπορούν να αντιδράσουν με έργα στις περίεργες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνει η τουρκική κυβέρνηση. Μία φορά το έκαναν οι ΗΠΑ όταν προ διμήνου η αμερικανική Fed αρνήθηκε την παροχή χρηματικής βοήθειας στην Άγκυρα. Τούτο θα έκαμπτε το ηθικό της Τουρκίας, η οποία είναι αναγκασμένη να συνεργάζεται με περιφερειακές και αμφιβόλου οικονομικής δυνατότητας δυνάμεις, όπως το… Κατάρ.
Ο κ. Φίλης υποστηρίζει ότι σε ένα διάστημα 2-3 μηνών η Τουρκία θα μπορούσε να δεσμεύσει περιοχές Ανατολικά ή Νοτιανατολικά της Κρήτης και των Δωδεκανήσων για να πραγματοποιήσει σεισμογραφικές έρευνες.
Το ερώτημα που τίθεται είναι, αν είναι αρκετός ο χρόνος που έχει στηδιάθεσή της; Η Ελλάδα για να τρέξει την συμφωνία της ΑΟΖ με την Αίγυπτο.
Αντέχει η Τουρκία έναν πόλεμο με την Ελλάδα;
Την ώρα που η τουρκική οικονομία καταρρέει με πάταγο, έχοντας πάρει για τα καλά την κατιούσα, σε έναν δρόμο που μοιάζει δίχως επιστροφή, ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κλείνει -και καλά- τα μάτια στον εσωτερικό οικονομικό όλεθρο, αυξάνοντας τις εθνικιστικές κορώνες και απειλώντας Ελλάδα και Κύπρο με γεωτρήσεις ανοιχτά της Κρήτης. Και την ίδια ώρα, συνεχίζει ακάθεκτος τις -για εσωτερική κυρίως κατανάλωση- φιέστες, επιστρατεύοντας, για άλλη μία φορά, το πολύπαθο σύμβολο-μνημείο της Αγιάς Σοφιάς. Ένα μνημείο με ιδιαίτερο συμβολικό χαρακτήρα, το οποίο έχει γίνει ουκ ολίγες φορές μάρτυρας σε φιέστες οπαδών, κινητοποιημένων από τα εθνικιστικά πάθη, που ξέρει τόσο καλά να ξεσηκώνει ο Ερντογάν στη χώρα του.
Στόχος του; Μα να θολώσει, έστω και για λίγο, την θλιβερή πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης και της φονικής επιδημίας του κορωνοϊού που παραμένει άγνωστο τι έκταση έχει πάρει πραγματικά. Όσο δε κλιμακώνονται τα εσωτερικά προβλήματα τόσο κλιμακώνεται και η επιθετικότητα του Τούρκου προέδρου.
Τι κι αν η τουρκική οικονομία κρέμεται πλέον στο χείλος του γκρεμού; Τι κι αν η τουρκική λίρα έχει χάσει το 90% της αξίας της έναντι του δολαρίου τα τελευταία τρία χρόνια, τι κι αν η Άγκυρα, από τον περασμένο μήνα, έχει εξαντλήσει τα καθαρά συναλλαγματικά διαθέσιμά της (εξαιρουμένων των γραμμών swap) για να στηρίξει, χωρίς όμως αποτέλεσμα, το νόμισμά της; Τι κι αν οι υπερχρεωμένες τουρκικές επιχειρήσεις, πνιγμένες ήδη σε υποχρεώσεις σε συνάλλαγμα συνολικού ύψους περί τα 300 δισ. δολάρια, συνεχίζουν να πληρώνουν βαρύ τίμημα; Ο Ερντογάν δεν το βάζει κάτω και προκαλεί ανοικτά, σε όλα τα μέτωπα, κοιτώντας να καλύψει με εθνικό φρόνημα την οικονομική αιμορραγία.
Μόνο σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα μπορούσε να δει κανείς το γεγονός ότι η Άγκυρα αποφάσισε να χωρίσει, με επίσημη πράξη, σε συνολικά 24 οικόπεδα την περιοχή του τουρκολιβυκού μνημονίου που εκτείνεται από τις τουρκικές ακτές μέχρι το σημείο που, με βάση το μνημόνιο αυτό, αρχίζει η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Λιβύης.
Οικόπεδα
Η δημοσίευση της πράξης αυτής στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της γείτονος ουσιαστικά αποτελεί το προηγούμενο βήμα πριν από την οριστική παραχώρηση συμβολαίων επί των 24 οικοπέδων στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (ΤΡΑΟ). Κάποια από τα οικόπεδα αυτά βρίσκονται από έξι μίλια και πλέον ανατολικά της Κρήτης, της Κάσου, της Καρπάθου και της Ρόδου και επικαλύπτουν μέρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Και μπορεί προς το παρόν να μην υπάρχει κάποιο οικόπεδο στο Καστελόριζο, ωστόσο είναι απολύτως σαφές ότι ο συγκεκριμένος διαχωρισμός αποτελεί το επόμενο στάδιο αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στην υφαλοκρηπίδα της. Ο διαχωρισμός έχει γίνει, βεβαίως, με βάση τις πρόνοιες του τουρκολιβυκού μνημονίου το οποίο ακολουθείται ως ο οδηγός, αλλά και με την πάγια τουρκική θέση ότι τα ελληνικά νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, αλλά μόλις 6 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων.
Ποιο είναι το πρόγραμμα της τουρκικής πλευράς; Πρώτα NAVTEX, μετά σεισμικές έρευνες και, τέλος, γεωτρήσεις.
Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο δεν είναι φυσικά κάτι πρωτόγνωρο για την Ελλάδα. Αυτό που προβληματίζει, ωστόσο, είναι η σπουδή με την οποία κινείται το τελευταίο χρονικό διάστημα η Άγκυρα. Σπουδή που συνδέεται σε μεγάλο βαθμό και με τον «αέρα» που δίνει στην κυβέρνηση Ερντογάν η διάσωση της κυβέρνησης Σάρατζ και η υποχώρηση του Χαλίφα Χαφτάρ από τα περίχωρα της Τρίπολης στη Λιβύη.
Ο χάρτης των 24 οικοπέδων που έχει οριοθετήσει η Αγκυρα από τις ακτές της μέχρι το σημείο που, με βάση το μνημόνιο που έχει υπογραφεί με την Τρίπολη τον περασμένο Δεκέμβριο, εφάπτονται τα θαλάσσια σύνορα Τουρκίας και Λιβύης, όπως αναρτήθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας και αποτελεί την ουσιαστική απεικόνιση των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως η υφαλοκρηπίδα, καθώς κάποια από αυτά τα οικόπεδα βρίσκονται έξι ναυτικά μίλια και ανατολικά από τη Ρόδο, την Κάρπαθο, την Κάσο και την Ανατολική Κρήτη (πηγή: Καθημερινή).
