Στον Εμανουέλ Μακρόν αρέσει να εμφανίζεται ως ο πρόεδρος του λαού. Να «αναμιγνύεται» με το πλήθος και να τους δείχνει ότι τελικά είναι και εκείνος ένας από αυτούς. Να τους πιάνει το χέρι, να τους χτυπά φιλικά στον ώμο στις δύσκολες στιγμές. Μόνο που ακόμα και τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο κατανοούν πολύ νωρίς ότι με ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο δεν σου λύνεται κανένα πρόβλημα.
Το Παρίσι και άλλες 8 μεγάλες γαλλικές πόλεις θα πρέπει να κατεβάζουν πλέον ρολά από τις 9 το βράδυ. Είναι μέτρο, που εμείς οι νεώτεροι τουλάχιστον στην Ευρώπη το έχουμε δει μόνο σε ταινίες. Είναι μέτρο στρατιωτικού νόμου. Πολλοί θα πουν ότι δεν υπήρχε άλλη λύση. Ομως όσοι παρακολούθησαν τις κινήσεις του Γάλλου κυβερνήτη τους τελευταίους μήνες ξέρουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Οι Γάλλοι υπέφεραν από το πρώτο κύμα της πανδημίας και ξέρουν τι σημαίνει. Οπως το γνώριζε και το Επιστημονικό Συμβούλιο της χώρας, που εδώ και εβδομάδες προειδοποιούσε την κυβέρνηση ότι θα πρέπει να λάβει μέτρα. Αυστηρότερους περιορισμούς στις κοινωνικές επαφές και κυρίως ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Το αργότερο στις 22 Σεπτεμβρίου οι εκκλήσεις αυτές έγιναν δραματικές και καλούσαν για άμεσα μέτρα. Ο Μακρόν προτιμούσε να φιλολογεί στις τηλεοράσεις και ο πρωθυπουργός του να δικαιολογείται λέγοντας ότι η πανδημία ήταν «απροσδόκητη». Τώρα δικαιώνεται η πρόβλεψη των επιστημόνων. «Οσο πιο καθυστερημένα τα μέτρα τόσο πιο σκληρά θα πρέπει να είναι». Και φυσικά η «σφαλιάρα» στην οικονομία, που όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες διατείνονται εδώ και εβδομάδες, ότι θέλουν να την σώσουν ακόμα ηχηρότερη.
Η κατάσταση στα νοσοκομεία χειροτέρευε. Πλησιάζει πλέον στα επίπεδα του Μαρτίου. Μόνο που τώρα το προσωπικό είναι ακόμα πιο εξαντλημένο και κυρίως πολύ πιο εξοργισμένο από την κυβερνητική αδράνεια. Σε μια πρόσφατη έρευνα ανάμεσα σε 60.000 μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού η συντριπτική πλειοψηφία μιλούσε για υποστελέχωση των μονάδων τους και προειδοποιούσε ότι δεν θα μπορούν ξανά να αναβάλουν όλες τις υπόλοιπες θεραπείες για να... πέσουν με τα μούτρα στον κορωνοϊό.
Σε ένα νοσοκομείο στα βόρεια του Παρισιού τρεις γιατροί και τέσσερις νοσοκόμες μολύνθηκαν με Covid-19 τη δεύτερη εβδομάδα του Οκτωβρίου. Γιατί; Επειδή το νοσοκομείο δεν είχε κανένα μέσο να διασφαλίσει την ταχεία ανάλυση των εξετάσεων για τον ιό. Τα δείγματα έπρεπε να σταλούν σε άλλο εργαστήριο σχεδόν 100 χλμ. μακριά και χρειάστηκαν πέντε ημέρες για να αναλυθούν. Οταν ήρθαν τα αποτελέσματα ήταν πια αργά.
Προσοχή, δεν πρόκειται για απλή «περιπτωσιολογία». Εννέα μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας η κυβέρνηση δεν κατάφερε να εγκαταστήσει ένα εθνικό, γρήγορο και λειτουργικό σύστημα καταγραφής κρουσμάτων και ιχνηλάτησης επαφών. Παρά τις προεδρικές υποσχέσεις τα περισσότερα νοσοκομεία δεν έχουν δει καμιά ενίσχυση, καμιά «επένδυση». Οι αμοιβές των γιατρών παρέμειναν... χειροκροτήματα. Τα συνδικάτα γιατρών και νοσηλευτών διαμαρτύρονται και νοιώθουν προδομένα, αλλά ο Πρόεδρος προτιμά να αερολογεί στην τηλεόραση, και να μην παρουσιάζει ένα συγκεκριμένο σχέδιο ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, ενώ αντίθετα έχει πολύ συγκεκριμένα σχέδια για την αλλαγή του συνταξιοδοτικού, την ιδιωτικοποίηση κρατικών υπηρεσιών, την συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Οι Γάλλοι βλέπουν ότι η χώρα γυρνά στην φρικαλέα κατάσταση του περασμένου Μαρτίου/Απριλίου. Και έχουν έναν πρόεδρο, που απλώς τους χτυπά φιλικά στον ώμο. Μέχρι τις 9 το βράδυ. Μετά θα πρέπει να κλειδωθούν σπίτι και να τον απολαύσουν από την τηλεόραση.
