Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Οι συντηρητικοί, ψήφισαν συντηρητικά
Τρίτη, 19/01/2021

Η επιλογή του Αρμιν Λάσετ στην προεδρία της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης CDU ήταν μια ασφαλής επιλογή. Ασφαλής με την έννοια ότι ο νέος Πρόεδρος και πιθανός υποψήφιος καγκελάριος στις επερχόμενες εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου, από την πρώτη στιγμή είχε ποντάρει στο αίσθημα της «συνέχειας». Οπου συνέχεια για μεγάλη μερίδα του κόμματος σημαίνει διατήρηση της κυβερνητικής ευθύνης, που μετά από 16 χρόνια η Ανγκέλα Μέρκελ θέλει να παραδώσει σε έναν «ομόσταυλό της». Αντίθετα ο αντίπαλός του έμοιαζε να επιδιώκει τη ρήξη με το παρελθόν στρέφοντας το κόμμα σε νέα και άγνωστα μονοπάτια.

H ίδια η καγκελάριος εξέφρασε ανοικτά την προτίμησή της προς τον σημερινό πρωθυπουργό της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας, του μεγαλύτερου κρατιδίου της Γερμανίας και για μια ακόμα φορά πέρασε το δικό της. Οπως ακριβώς είχε γίνει το Δεκέμβριο του 2018 στο Αμβούργο, όταν η δική της στήριξη έγειρε την πλάστιγγα υπέρ της Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπάουερ.

Για τον Φρίντριχ Μερτς, το μεγάλο ηττημένο, για δεύτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια, η εξέλιξη αυτή είναι δύσκολο να χωνευτεί. Οπως και για τον μέντορά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος τον είχε πείσει να αφήσει... τις τράπεζες και να επιστρέψει στην πολιτική. Το ερώτημα είναι λοιπόν αν το δίδυμο των ηττημένων θα αποδεχτεί την προτίμηση των συνέδρων σε μια πολιτική «πεπατημένης» ή αν θα επιχειρήσει με άλλα μέσα να επηρεάσει τις εξελίξεις, τόσο εντός της Χριστιανοδημοκρατίας, όσο και συνολικότερα στο πολιτικό σκηνικό. Ηδη η «πρόταση» του Μερτς να αναλάβει αυτός το υπουργείο Οικονομίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρώτη προειδοποιητική βολή.

Το αποτέλεσμα (52-48) δείχνει πόσο βαθιά διχασμένο είναι το κόμμα, που αποτελεί έτσι κι αλλιώς τη ναυαρχίδα της Χριστιανοδημοκρατίας στην Ευρώπη. Το παράδοξο της εκλογής δεν είναι ότι σε ένα συντηρητικό κόμμα κέρδισε μια συντηρητική πρόταση. Αλλά ότι το σκληρά συντηρητικό κομμάτι απαιτεί μια νέα πιο ξεκάθαρη δεξιά ταυτότητα, κατηγορώντας τη Μέρκελ ως πολύ «κεντρώα» και λογικά αισθάνεται πλέον ισχυρό για να διεκδικήσει το μερίδιο που του αναλογεί, τόσο σε επίπεδο κατάληψης νευραλγικών πόστων, όσο και σε ότι αφορά το προεκλογικό πρόγραμμα της CDU.

Ας μην ξεχνάμε ότι από τη μια υπάρχει η απειλή της ΑfD από «έξω Δεξιά» και από την άλλη σε ολόκληρη την Ευρώπη η πανδημία περισσότερο ενίσχυσε παρά άμβλυνε τάσεις για εθνικιστική εσωστρέφεια. Υπό αυτή την έννοια ο Λάσετ που μιλάει για την ανάγκη συμβιβασμών και συνθέσεων είναι σίγουρα μικρότερο κακό από τον Μερτς. Αλλά θα πρέπει να δώσει πρώτα δείγματα γραφής, να βγει από την σκιά της Μέρκελ, να εξασφαλίσει το χρίσμα του υποψηφίου, να κερδίσει τις εκλογές, να επιλέξει κυβερνητικούς εταίρους για να μπορέσει να μιλήσει κανείς για το τι πραγματικά μπορεί να επιτύχει, σε ένα πολιτικό τοπίο που συχνά τα τελευταία χρόνια έδειχνε βαλτωμένο και με έλλειψη σε εναλλακτικά κυβερνητικά σχήματα πέραν του βαρετού «μεγάλου συνασπισμού» Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.