Και ο πιο μυωψ μπορεί πλέον να δει ότι η τακτική, που ακολουθείται έχει πολύ συγκεκριμένους άξονες, που έχουν σαν στόχο να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση και να συγκαλύψουν τελικά την ουσία, αλλά κυρίως τις όποιες ποινικές και πολιτικές ευθύνες.

• Διακίνηση θεωριών σκευωρίας και συνωμοσίας, από κάποια σκοτεινά κέντρα και συμφέροντα που στοχεύουν κάπου... αλλού.

• Απαξίωση των μαρτύρων, τους οποίους ακόμα δεν τους έχουν αποκαλέσει κουκουλοφόρους, αλλά έχουν βρεί άλλα εξίσου χυδαία κοσμητικά επίθετα.

• Τρομοκράτηση άλλων πιθανών μαρτύρων, αλλά και του δικαστικού κλάδου για να περιορίσει απλώς στην επιφάνεια την έρευνα και κάποια στιγμή να την «αρχειοθετήσει».

• Πολιτικοποίηση του θέματος με στόχο να συσπειρωθεί η κομματική βάση μιας παράταξης γύρω από την θεωρία περί προσπάθειας να πληγεί η κυβέρνηση.

• Καταδίκη στα λόγια των αποτρόπαιων πράξεων, χωρίς όμως συγκεκριμένη αναφορά στους θύτες.

• Μετατροπή των καταγγελόμενων σε καταγγέλοντες, που έχουν το προνόμιο να τους προσφέρεται άφθονος μιντιακός χρόνος για να αναλύσουν τα «επιχειρήματά» τους.

• Ξεχείλωμα της συζήτησης με στόχο να κουραστεί η κοινή γνώμη και να πάψει να ασχολείται με το θέμα.

Θυμηθείτε τι απέμεινε από την υπόθεση Novartis. Η εικόνα στην κοινή γνώμη ότι υπήρξε «κάποιο» σκάνδαλο, αλλά αφορούσε βασικά τους γιατρούς (ποιούς;) και τελικά έτσι κι αλλιώς αυτά συμβαίνουν και άκρη δε βγαίνει. Ας πάμε παρακάτω... Για δε τους κομματικά φανατικούς η υπόθεση δεν ήταν τελικά παρά μια πολιτική προσπάθεια να χτυπηθεί ο αντίπαλος. Ευτυχώς η επίθεση αποκρούστηκε χάρις στην επιστράτευση όλων των φίλιων δυνάμεων.

Επειδή η συνταγή αποδείχτηκε εξαιρετικά «εύπεπτη» και επειδή τα απαραίτητα υλικά υπάρχουν και πάλι, πρόθυμα ΜΜΕ, βολεμένες «περσόνες» με χρέη απέναντι στην εξουσία, τυφλωμένα κομματικά αμνοερίφια, ένα αδιαφανές δικαστικό σύστημα, και εντέλει μια κουρασμένη από όλη αυτή τη μπόχα κοινή γνώμη, εν μέσω μάλιστα και της εξοντωτικής για τα νεύρα πανδημίας είναι προφανές ότι μας μαγειρεύουν και πάλι την ίδια σούπα. Η επιδίωξη είναι σαφής. Μετά την υπερπροβολή το θέμα να αρχίσει να κουράζει και κάποια στιγμή να συγκαλυφθεί όσο γίνεται και να συνεχίσουν να ασχολούνται μαζί του μόνο κάποιοι «γραφικοί». Ολοι οι υπόλοιποι θα τρέχουμε να εξασφαλίσουμε το «πράσινο πιστοποιητικό εμβολιασμού», ενόψει του ερχόμενου θέρους.

Η μόνη ελπίδα είναι λοιπόν η κοινωνία να μην ξανακυλήσει στον ωχαδερφισμό, να μην υποκύψει στα μικροσυμφέροντα, να μην παραμυθιαστεί από σύγχρονα κακέκτυπα του Αισώπου, να μην θυμηθεί κομματικά αντανακλαστικά. Η κοινωνία πρέπει επιτέλους να αφυπνιστεί, να διεκδικήσει αλήθειες και όχι βολικούς μύθους, να ξεγυμνώσει επιτέλους τους δήθεν ηγεμόνες του πολιτικού διαλόγου και της μιντιακής ατζέντας. Υπάρχουν ευτυχώς ενδείξεις υγείας μέσα στις αντιδράσεις των τελευταίων ημερών. Μακάρι να δυναμώσουν.