O Νικολά Σαρκοζύ είναι ο πολιτικός που συνέδεσε τη θορυβώδη θητεία του με μια μεγάλη απογοήτευση, οι συνέπειες της οποίας συνεχίζουν να επηρεάζουν την πολιτική ατζέντα της Γαλλίας. Η εκλογή του το 2007 θεωρήθηκε ένα σημάδι ελπίδας, γέννησε την προσδοκία ότι η πατρίδα του μπορεί να ανακτήσει πάλι κάτι από τη χαμένη της αίγλη, να προσπαθήσει να κοιτάξει πάλι κατάματα τη μεγάλη της γειτόνισσα Γερμανία.
Η αποκαθήλωσή του ήταν εξίσου ηχηρή. Μια απότομη προσγείωση σε μια πραγματικότητα, που πολλοί Γάλλοι πολίτες αρνούνταν να δεχτούν. Ο βραχύσωμος πολιτικός προσπάθησε να αποκτήσει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο στην κρίση που ξέσπασε παγκόσμια το 2008, θεωρώντας ότι ήταν η ευκαιρία του να αναδειχτεί σε παγκόσμιο παίκτη. Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική. Η Γαλλία ήταν μια λαβωμένη πρώην αυτοκρατορία με πολλές αδυναμίες. Το lifestyle στο οποίο πόνταρε ο λαμπερός και αεικίνητος Νικολά με την αστραφτερή σύντροφό του δεν μπόρεσε να καλύψει τόσο τις δικές του πολιτικές αδυναμίες, όσο και την ευθραυστότητα της γαλλικής οικονομίας.
Ο Σαρκοζύ εξαφανίστηκε από τα πρωτοσέλιδα, τα περιοδικά, τα κανάλια, όπως ο ίδιος είχε κάποια στιγμή προφητεύσει, βλέποντας το αναπόφευκτο της ήττας του το 2012. Επέστρεψε όπως δεν θα το ήθελε ο ίδιος. Ως πρωταγωνιστής σε σκάνδαλα. Η καταδίκη του τώρα για διαφθορά και προσπάθεια αθέμιτης παρέμβασης σε μια υπόθεση που ερευνούσε η δικαιοσύνη και αφορούσε πιθανό χρηματισμό του, ίσως να μην είναι η τελευταία πράξη του δράματος για έναν άνθρωπο, που είχε πιστέψει ότι θα γινόταν βασιλιάς. Η επόμενη δίκη είναι προ των πυλών.
Ο τρόπος που απαξιώθηκε και τελικά «εξαϋλώθηκε» πολιτικά αποκαλύπτει όμως και την ασθένεια του πολιτικού συστήματος της χώρας, αν αναλογιστεί κανείς ότι και ο διάδοχος του Φρανσουά Ολάντ, προερχόμενος από άλλο πολιτικό στρατόπεδο κατέληξε, και αυτός απαξιωμένος και πολιτικά ασήμαντος. Δεν είναι λίγοι αυτοί που φοβούνται ότι μια ανάλογη πολιτική καταδίκη επιφυλάσσουν οι Γάλλοι και για το σημερινό τους πρόεδρο. Ο ίδιος ο Εμανουέλ Μακρόν δείχνει ακριβώς να συναισθάνεται την απειλή και να παλεύει με νύχια και με δόντια για να αποτρέψει μια τέτοια μοίρα. Και αυτός αναδείχθηκε στην προεδρία με τυμπανοκρουσίες, φανφάρες και πυροτεχνήματα. Γέννησε προσδοκίες και μοίρασε υποσχέσεις. Σήμερα η Γαλλία έχει ένα πρόεδρο, που εκατομμύρια πολίτες της δεν αντέχουν να δουν ούτε ζωγραφιστό. Και ως εναλλακτική λύση φαντάζει αυτή που κανείς στην Ευρώπη δεν τολμά καν να σκεφτεί. Η εθνολαϊκίστρια Μαρίν Λεπέν.
Κάποιοι είπαν ότι η καταδικαστική απόφαση για τον Σαρκοζύ ήταν και ένα είδος ξεκαθαρίσματος λογαριασμών της Γαλλίας με μια ολόκληρη εποχή. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δε μπορεί να σκιαγραφήσει, έστω με αδρές γραμμές, αυτή που έχει μπροστά της η «La Grande Nation».
