Πολύς λόγος έγινε για την εβδομαδιαία σατιρική εκπομπή του ZDF , «Το Ιδρυμα» (Die Anstalt) μετά το πρόσφατο αφιέρωμα της στην Ελλάδα. Μια εκπομπή που έφερε τους Γερμανούς αντιμέτωπους με ζητήματα τόσο δυσάρεστα, που δεν τολμούν να τα αναλύσουν ούτε τα …ελληνικά κανάλια. Οπως το σκετσάκι με τον Έλληνα εστιάτορα, που δέχεται την εισβολή της ...Τρόικας που θέλει να τον «σώσει» από τα χρέη, το οποίο μέσα από το ακραίο του χιούμορ έδειξε πόσο παράλογη ήταν η πολιτική, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα την τελευταία πενταετία. Θα ήταν για γέλια πράγματι, αν δεν είχε καταστρέψει εκατομμύρια ζωές. Τώρα απλά σε αφήνει «άφωνο» όπως έγραψε η Πράσινη ευρωβουλευτής και επίσης Γερμανίδα Σκα Κέλλερ.
Κι όμως η συγκεκριμένη εκπομπή με κάνει να ζηλεύω τους Γερμανούς. Γιατί θα ήθελα και εγώ μια δημόσια τηλεόραση, που θα έχει το ελεύθερο να σατιρίζει ακόμα και με τον πιο υπερβολικό τρόπο τους κυβερνώντες (για την πολιτική τους όχι για το lifestyle τους).
Μια τηλεόραση που δεν θα στέλνει τα δελτία ειδήσεων για προέγκριση στους συμβούλους των πρωθυπουργών ή στους «εντεταλμένους» τους στο ραδιομέγαρο.
Δεν είναι μόνο «το Ιδρυμα». Ήταν για παράδειγμα το ντοκιμαντέρ του Χάραλντ Σούμαν «Στα ίχνη της τρόικα. Εξουσία δίχως έλεγχο» που προέβαλε πριν από μερικές εβδομάδες το επίσης δημόσιο ARD, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά τη δημοσιογραφική ματιά για να δείξει πόσο καταστροφική είναι η εμμονή του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην «λιτότητα μέχρι θανάτου».
Είναι τα πολλά ρεπορτάζ, που έχουν δείξει κατά καιρούς και τα δύο κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης στην Γερμανία, σώζοντας την τιμή ενός δημοσιογραφικού κόσμου που σε μεγάλο βαθμό έμεινε εγκλωβισμένος μέσα στο «σύστημα ομοιομορφίας» των μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων, που βολεύτηκε με το «στόρι» των σπάταλων Ελλήνων. Ρεπορτάζ, που ενόχλησαν κάποιους, αλλά προβλήθηκαν χωρίς λογοκρισία. Με στοιχεία αλλά και με άποψη.
Ναι, πολλές φορές σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι... Γερμανός, όταν βλέπω τέτοιες δουλειές στη δημόσια τηλεόραση της Γερμανίας. Οταν βλέπω δημοσιογράφους που δεν σκέφτονται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, αγγίζοντας ένα θέμα που μπορεί να ενοχλήσει την κυβέρνηση. Θυμάμαι τα ντοκιμαντέρ για το σκάνδαλο της SIEMENS ή την Treuhand και το ξεπούλημα της περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας πάλι στην δημόσια τηλεόραση τα έχω δει.
Τώρα λοιπόν, που η δική μας κυβέρνηση ετοιμάζεται να «ξανανοίξει την ΕΡΤ» και θα ακούσουμε πάλι πολλούς να μπουρδολογούν - όπως και παλιότερα - για το …όραμά τους για ένα «ελληνικό BBC», μήπως να κοιτάγαμε και το γερμανικό μοντέλο; Μιας τηλεόρασης με δημόσιο χαρακτήρα, που θα λογοδοτεί στην κοινωνία και στους θεσμούς της, αλλά δεν θα λογοκρίνεται. Που θα ενοχλεί όταν χρειάζεται, χωρίς να χρειάζεται να την ενοχλούν. Κάντε το όπως οι Γερμανοί. Μπορεί και να τους αρέσει...
