Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Η Μέρκελ αδιαφορεί για τα προσχήματα
Τετάρτη, 11/08/2021

Η εμμονή της Ανγκέλα Μέρκελ να μην αφήσει πίσω της εκκρεμότητες, όταν θα παραδώσει τα κλειδιά της καγκελαρίας αρχίζει πλέον και αποκτά «ιστορικές» διαστάσεις. Την περασμένη εβδομάδα η Γερμανίδα πολιτικός μας ανακοίνωσε ότι συμφώνησε τελικά με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για την ολοκλήρωση του αγωγού φυσικού αερίου Nordstream 2, που θα συνδέει τη Γερμανία με την Ρωσία μέσω θαλάσσης, παρακάμπτοντας τις ενδιάμεσές τους χώρες. Η εξέλιξη αυτή ήταν εντυπωσιακή, αφού μέχρι πρότινος το θέμα αποτελούσε ένα τεράστιο αγκάθι στις σχέσεις των δύο χωρών με τις ΗΠΑ να απειλούν με κυρώσεις όχι μόνο τις γερμανικές, αλλά και όσες εταιρίες από τρίτες χώρες είχαν εμπλακεί στο σχέδιο. Τώρα ξαφνικά η αμερικανική πλευρά δηλώνει σύμφωνη και ικανοποιημένη από τις (μυστικές;) «εγγυήσεις», που της έδωσε η γερμανική πλευρά ότι θα φροντίσει έτσι ώστε ο αγωγός να μην αξιοποιηθεί πολιτικά ή οικονομικά εις βάρος τρίτων χωρών, κυρίως της Ουκρανίας, που φοβάται την «ενεργειακή της υποβάθμιση» αν όχι περιθρωιοποίηση, μέσα από την υλοποίηση αυτού του έργου αξίας δισεκατομμυρίων.

Είναι σαφές ότι η γερμανική πλευρά ήταν αποφασισμένη να ολοκληρώσει το έργο. Η ιδέα για αυτό έπεσε επίσημα στο τραπέζι το 2011 και άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά από το 2018 παρά τις αντιδράσεις προηγουμένως αρκετών ευρωπαϊκών κρατών, που μιλούσαν για μια παρέκκλιση του Βερολίνου από την στα χαρτιά προωθούμενη «κοινή ενεργειακή πολιτική» της ΕΕ. Η ίδια αυτή ΕΕ μέσω των θεσμών της αναγκάστηκε τώρα να σχολιάσει με μισόλογα την συμφωνία Βερολίνου – Ουάσινγκτον και να ελπίσει στη... λήθη της περιόδου των διακοπών.

Ανεξαρτήτως του αν ευσταθούν τα επιχειρήματα περί εξάρτησης από τη Ρωσία και ευαλωσίας της Ευρώπης από τις διαθέσεις της Μόσχας, το σίγουρο είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυνική δήλωση της γερμανικής πλευράς, ότι προχωρά σε μια απόφαση που πιθανώς θα θίξει συμφέροντα των «εταίρων» της και σίγουρα ποδοπατά τις αμφιβολίες και τις ανησυχίες τους. Η κυρία Μέρκελ τούτη τη φορά δεν ασχολήθηκε καν να τηρήσει τα προσχήματα.

Εχουμε ξαναγράψει ότι η προοπτική της πολιτικής της συνταξιοδότησης την απελευθερώνει από την υποχρέωση να τηρεί εθιμικές συμβάσεις και να σέβεται παραδοσιακές ευαισθησίες των τεχνοκρατών στις Βρυξέλλες. Οι αμήχανες έως αστείες δηλώσεις αξιωματούχων της Κομισιόν, αλλά και του Ζοζέπ Μπορέλ, απλώς επιβεβαιώνουν όσους μιλούν εδώ και μια δεκαετία τουλάχιστον για μια Ευρώπη, που γίνεται όλο και πιο «γερμανική». Οπως ακριβώς και στην προσπάθεια της να κλείσει συμφωνίες με τρίτες χώρες, είτε με την Κίνα για το εμπόριο, είτε με την Τουρκία για το προσφυγικό η Γερμανία της Μέρκελ μοιάζει και πάλι να θέλει να απαλλάξει την επόμενη κυβέρνηση του Βερολίνου από την ενασχόληση με θέματα που καίνε, έχοντας δημιουργήσει τετελεσμένα. Αυτή τη φορά με τη Μόσχα και την Ουάσινγκτον. Η ίδια καγκελάριος που στο παρελθόν είχε συχνά επικριθεί για την αναβλητικότητά της μοιάζει ξαφνικά να υιοθετεί την τακτική «στη βράση κολλάει το σίδερο». Αυτό πάντως δεν δείχνει να ενοχλεί και τόσο τους υποψήφιους διαδόχους της. Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα φαντάζει σαν να έχει κλείσει μια άτυπη και δημοσίως ανομολόγητη συμφωνία ότι όσο λιγότερα ανοικτά θέματα κληρονομήσει η επόμενη «πολιτική διοίκηση» τόσο το καλύτερο. Ετσι κι αλλιώς όλοι συμφωνούν ότι ο/η επόμενη/ος καγκελάριος δεν θα έχει το «βάρος επιβολής» της σημερινής. Καλό θα είναι λοιπόν να μην της/του παραδοθούν καυτές πατάτες στα χέρια, από τη στιγμή μάλιστα, που ευρέως προεξοφλείται μια σχετική «ρευστοποίηση» του πολιτικού τοπίου.

Η Γερμανία δείχνει λοιπόν να προσπαθεί να εξασφαλίσει μια συνέχεια στις κεντρικές της πολιτικές επιλογές, ανεξαρτήτως τελικού εκλογικού αποτελέσματος. Από αυτή την προσέγγιση δεν εξαιρούνται και οι κλασσικές επιλογές στον τομέα της οικονομίας. Αυτό για τους γνώστες της πολιτικής ζωής της χώρας μόνο έκπληξη δεν είναι. Αυτοί που θα πέσουν πάλι απότομα και χωρίς αλεξίπτωτο είναι όσοι ονειρεύονται ξένοιαστες μέρες πάνω σε πράσινα ή ακόμα και ροζ συννεφάκια.