Ακόμα ένα «πάρτυ» κατέγραψε αυτές τις ημέρες στο ενεργητικό του ο Μπόρις Τζόνσον, καθώς συνεχίζονται οι αποκαλύψεις στο βρετανικό Τύπο για τα κατορθώματά του κατά τη διάρκεια της καραντίνας: Το πάρτυ των γενεθλίων του τον Ιούνιο του 2020. Και καθώς η θέση του ολοένα και χειροτερεύει, οι δημοσκοπήσεις είναι τραγικές για αυτόν και οι εσωκομματικές βολές συνεχίζονται, αποφάσισε και αυτός να μπει στο παιχνίδι των «αποκαλύψεων» για τα μυστικά σχέδια της Ρωσίας να αλώσει την Ουκρανία εκ των έσω αν δεν εισβάλει σε αυτή ή και ως «συμπλήρωμα» της εισβολής.
Τις δικές του αποκαλύψεις υιοθέτησαν πρόθυμα κάποια βρετανικά μέσα, μόνο που ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθραξ. Ακόμα και δυτικές εφημερίδες, κυρίως γερμανικές έκαναν λόγο για fake news, αφού από τα πέντε ονόματα των ανθρώπων της Μόσχας, που υποτίθεται ότι ετοιμάζουν κάποιου είδους πραξικόπημα, οι τέσσερεις έχουν ήδη εγκαταλείψει την Ουκρανία και ζουν στη Ρωσία (Αζάροφ, Αρμούζοφ, Κλούζεφ και Ζίφκοβιτς) ενώ ο πέμπτος (Μουράγιεφ) είναι ένας τριτοκλασσάτος πολιτικός, πρώην βουλευτής, φιλορώσος μεν, αλλά με σχεδόν ανύπαρκτη επιρροή ή μηχανισμό για να υλοποιήσει ένα τόσο υποχθόνιο σχέδιο.
Εδώ μιλάμε πια για συνειδητή παραπληροφόρηση. Είναι προφανής η προσπάθεια του Βρετανού πρωθυπουργού να αλλάξει την ατζέντα, προσφέροντας στον κίτρινο Τύπο σενάρια πολέμου ή έστω «συνωμοσίας» για να γλυτώσει από τα πρωτοσέλιδα. Μπορεί και να σκέφτεται μέσα στο διεστραμμένο μυαλό του ότι «ένας πόλεμος θα τον σώσει», όπως και η ευθυγράμμισή του με την γραμμή της Ουάσιγκτον.
Το αν θα μπορέσει να αποδώσει η τακτική αυτή είναι μάλλον αμφίβολο. Σίγουρο είναι ότι μπορεί να έχει και άλλες πτυχές, όπως αποδεικνύει και το γεγονός ότι η ΕΕ δεν υιοθετεί ούτε αυτές τις θεωρίες, ούτε το κλίμα προετοιμασίας πολέμου, που προσπαθούν να επιβάλουν πλέον ανοικτά Ουάσιγκτον και Λονδίνο, συνιστώντας ψυχραιμία. Προφανώς στις Βρυξέλλες έχουν ακούσει τους ειδικούς που επιμένουν ότι τα τάνκερ με υγροποιημένο φυσικό αέριο θα πρέπει να κάνουν χιλιάδες δρομολόγια για να υποκαταστήσουν ένα ενδεχόμενο μπλόκο της ροής από τη Ρωσία, όπως προσπάθησαν να πείσουν ορισμένοι.
Η Ευρώπη, όπως σωστά έχει γραφτεί, έχει πολύ περισσότερα να χάσει από μια «σύγκρουση». Για αυτό το λόγο και είναι απαραίτητο να προσπαθήσει να την αποφύγει. Η Γερμανία μπορεί να έχει και «δικά της κίνητρα» για να επιδιώκει κάτι τέτοιο, αλλά ακόμα και έτσι η επιλογή του κατευνασμού είναι η σωστή λύση. Το επιβεβαιώνει και η στάση του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος επίσης κινείται σε αυτή τη λογική, προσπαθώντας να αναβιώσει το «σχήμα της Νορμανδίας».
