Η μοίρα παίζει περίεργα παιχνίδια όταν έχει κέφια. Την Κυριακή επανεξελέγη στη θέση του προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ο Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ.
Μια ημέρα πριν στο άνοιγμα της «Μπερλινάλε» του ιστορικού φεστιβάλ κινηματογράφου έκανε πρεμιέρα μια ταινία που τον αφορά, γιατί υπενθυμίζει μια από τις πιο μελανές στιγμές της πολιτικής του σταδιοδρομίας.
Η ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Αντρέας Ντρέζεν έχει πλύ συνειδητά τον «ξερό» τίτλο «Ραμπιγιέ Κούρνατς εναντίον Τζόρτζ Μπους». Περιγράφει τον δικαστικό αγώνα που έδωσε η μητέρα του Μουράτ Κούρνατς για την απελευθέρωσή του από το Γκουαντάναμο, όπου κρατήθηκε παράνομα και χωρίς ουσιαστική κατηγορία από το 2002 έως το 2006.
Ο Μουράτ Κούρνατς, Τούρκος που γεννήθηκε και ζούσε στη Γερμανία ταξίδεψε στο Πακιστάν τον Οκτώβριο του 2001 για να γνωρίσει καλύτερα το Ισλάμ, όπως είπε στη μητέρα του. Ενα μήνα αργότερα συνελήφθη ως ύποπτος για τρομοκρατικές επιθέσεις από τις πακιστανικές αρχές και παραδόθηκε στη συνέχεια στο στρατό των ΗΠΑ. Το Φεβρουάριο του 2002 μεταφέρθηκε στο Γκουαντάναμο χωρίς πάντως να έχουν προκύψει εις βάρος του κάποια επιβαρυντικά στοιχεία και χωρίς ποτέ να του απαγγελθεί κάποια συγκεκριμένη κατηγορία.
Το Σεπτέμβριο του 2002 ανακρίθηκε από ανθρώπους των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών που επίσης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι αθώος. Και ενώ οι Αμερικάνοι ήταν πρόθυμοι να τον «επιστρέψουν» στη Γερμανία, το Βερολίνο αρνήθηκε. Εκεί ξεκίνησε και ο αγώνας της μητέρας του, χωρίς τον οποίο ίσως ο Μουράτ να μην είχε απελευθερωθεί ποτέ και εκεί βρίσκεται και ένας μεγάλος λεκές στο βιογραφικό του Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ.
Ο σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας και πρώην υπουργός των Εξωτερικών ήταν τότε Υπουργός Καγκελαρίας στην κυβέρνηση Σρέντερ και είχε καθοριστικό ρόλο στην άρνηση των γερμανικών αρχών να απελευθερωθεί ο Κούρνατς και να επιστρέψει στη Γερμανία. Ετσι παρέμεινε κρατούμενος μέχρι τον Αύγουστο του 2006, όταν και προσγειώθηκε αλυσοδεμένος στην αεροπορική βάση του Ράμσταϊν για να γυρίσει στη μητέρα του στη Βρέμη, όπου ζει μέχρι σήμερα. Η πρώτη του επαφή με το δικηγόρο του έγινε μόλις τον Οκτώβριο του 2004 και αφού προηγουμένως οι γερμανικές αρχές του είχαν αφαιρέσει την άδεια παραμονής στη χώρα χωρίς προφανή λόγο.
Η υπόθεσή του είχε απασχολήσει οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία και είχε προκαλέσει την καθυστερημένη παρέμβαση της Ανγκέλα Μέρκελ στον πρόεδρο Μπους στις αρχές του 2006. Ο Κούρνατς στην κατάθεσή του σε αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή το 2011 επανέλαβε τις κατηγορίες για τα βασανιστήρια που υπέστη κατά την υπερτετράχρονη φυλάκισή του στο Γκουαντάναμο, ενώ ταυτόχρονα από σχετικά έγγραφα αποδείχτηκε η εμπλοκή του Στάινμαϊερ (ΥΠΕΞ τότε) στην υπόθεσή του.
Το 2013 γυρίστηκε μια ακόμα ταινία βασισμένη στην αυτοβιογραφία του. Ο Κούρνατς έγραψε για τα βασανιστήρια που υπέστη δίχως λόγο και έχει επανειλημμένα ζητήσει από τον κύριο Στάινμαϊερ μια έστω τυπική «συγγνώμη».
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφεύγει να αναφέρεται στο θέμα. Στις λίγες φορές που τοποθετήθηκε επέμεινε ότι «και σήμερα θα αποφάσιζα με τον ίδιο τρόπο». Το 2017 στο περιθώριο της πρώτης του εκλογής ο Κούρνατς είχε μιλήσει στο περιοδικό der Spiegel για την ψυχρότητά του και την άρνησή του να ζητήσει συγγνώμη. Μια συγγνώμη, που (μάταια) απαίτησε τώρα και ο σκηνοθέτης Αντρέας Ντρέζεν με αφορμή την «Μπερλινάλε». Σήμερα ο πρώην συλληφθείς και βασανισθείς είναι 40 ετών και εργάζεται στο δήμο της Βρέμης.
Την Κυριακή ο Στάινμαϊερ εκλέχτηκε πανηγυρικά για δεύτερη φορά πρόεδρος, αφού την υποψηφιότητά του στήριξαν τα τρία κυβερνητικά κόμματα, αλλά και οι Χριστιανοδημοκράτες της αντιπολίτευσης. Το ειδικό σώμα των εκλεκτόρων αποτελείται από τα 736 μέλη της Βουλής και άλλοι τόσοι εκλέκτορες από τα ομόσπονδα κρατίδια, τοπικοί βουλευτές και αξιωματούχοι αλλά και επιλεγμένες προσωπικότητες από διάφορους τομείς. Ο Στάινμαϊερ εξασφάλισε την απαραίτητη πλειοψηφία με 1045 ψήφους σε σύνολο 1425 εγκύρων. Ηταν μια εκλογή «στα σίγουρα». Σίγουρο είναι και ότι ο Κούρνατς θα συνεχίζει να ζει με τα τραύματα της άδικης φυλάκισης και των βασανιστηρίων του χωρίς να ξέρει ακριβώς το γιατί.
