Κάτω από άλλες συνθήκες θα ήταν απλώς μια σημαντική εκλογική αναμέτρηση στο μεγαλύτερο πληθυσμιακά κρατίδιο της Γερμανίας (18 εκατομμύρια) για την ανάδειξη της τοπικής κυβέρνησης. Σε μια όμως εξαιρετικά ταραγμένη εποχή, λίγους μόλις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές και με πολλά από τα μεταπολεμικά δεδομένα να έχουν έρθει «πάνω κάτω», οι εκλογές της Κυριακής στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία έχουν χαρακτηριστεί ως προπομπός μελλοντικών πολιτικών εξελίξεων, αλλά και «δημοψήφισμα» για τη στάση των κομμάτων στην κεντρική σκηνή στο Βερολίνο.
Θα αντέξει ο συντηρητικός συνασπισμός;
Πρόκειται για ένα κρατίδιο, όπου κυριαρχούσαν οι Χριστιανοδημοκράτες και από το οποίο μεταπήδησε, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, στην εθνική εκλογική αρένα του περασμένου Σεπτεμβρίου ο πρώην πρωθυπουργός Αρμιν Λάσετ, ο οποίος στο μεταξύ δεν είναι παρά ένας συνταξιούχος της πολιτικής. Ο διάδοχός του Χριστιανοδημοκράτης Χέντρικ Βυστ θέλει να διατηρηθεί στο αξίωμα του πρωθυπουργού και έχει ένα μικρό προβάδισμα απέναντι του μεγάλου αντιπάλου του, Σοσιαλδημοκράτη Τόμας Κουτσάτυ, τόσο σε ότι αφορά τις προσωπικές συμπάθειες, όσο και σε ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις για τη δύναμη των κομμάτων τους. Οι Χριστιανοδημοκράτες (CDU) προηγούνταν στην τελευταία δημοσκόπηση του καναλιού ZDF με 32% έναντι 29% των Σοσιαλδημοκρατών (SPD).
Tα νούμερα αυτά δεν είναι πολύ μακριά από εκείνα του 2017, όταν ο Λάσετ κέρδισε στο νήμα και σχημάτισε μια κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας μαζί με τους Φιλελεύθερους που τότε είχαν φτάσει το 12,6%. Αυτή τη φορά τα ποσοστά των τελευταίων θα είναι σχεδόν τα μισά από τότε, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για την κατακόρυφη πτώση τους, οπότε μια τέτοια πλειοψηφία θα είναι αδύνατη.
Το κλειδί για το σχηματισμό κυβέρνησης αναμένεται να κερδίσουν οι Πράσινοι, που φαίνεται ότι έχουν καταφέρει να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο τρόπο τη σημερινή πολιτική συγκυρία. Από το 6,4% που έλαβαν το 2017 αναμένεται να εκτοξευθούν στο 16-18% κάτι που αποτελεί ως ένα βαθμό επιβράβευση της πολιτικής τους σε εθνικό επίπεδο και κλείνει τα στόματα όσων τους κατηγορούν για τη στροφή τους προς το ρεαλισμό.
Οι Πράσινοι θα βγάλουν... πρωθυπουργό
Θεωρείται σίγουρο ότι όποιο από τα δύο πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα, CDU ή SPD πάρει τελικά την πρωτιά θα στραφεί προς τους Πράσινους ως πρώτη επιλογή για την δημιουργία ενός νέου συνασπισμού. Για τους Χριστιανοδημοκράτες και ειδικά για τον πρόεδρο του Ομοσπονδιακού Κόμματος, Φρίντριχ Μερτς θα έχει σημασία να κόψουν αυτοί πρώτοι το νήμα δίνοντας ένα σήμα ότι το κόμμα «επανέρχεται» μετά το πατατράκ των εθνικών εκλογών. Θα εκληφθεί κάτι τέτοιο από τον κύριο Μερτς και ως επιβεβαίωση της επιλογής του να αρχίσει σταδιακά μια σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση του Ολαφ Σολτς. Για τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο μια νίκη που θα έφερνε ένα «σύντροφό» του στην έδρα της κυβέρνησης στο Ντύσελντορφ θα ήταν μια βαθιά ανάσα, μετά τον καταιγισμό πυρών που έχει δεχτεί τους τελευταίους μήνες για πολλές από τις αποφάσεις του στο θέμα της Ουκρανίας. Μια συγκυβέρνηση με τους Πράσινους θα ήταν ένα πρόσθετο στήριγμα και για το δικό του συνασπισμό στο Βερολίνο.
Η καρδιά της γερμανικής βιομηχανίας απειλείται με αρρυθμίες
Κατά τα άλλα οι εκλογές θα επιβεβαιώσουν τη βαθιά κρίση της Αριστεράς (die Linke), που την τελευταία φορά έχασε οριακά το εκλογικό όριο του 5% και έμεινε εκτός Βουλής, αλλά τώρα δεν αναμένεται να φτάσει ούτε το 3% καθώς ταλανίζεται από σοβαρές εσωτερικές διαμάχες, έλλειψη προσανατολισμού και κρίση αξιοπιστίας.
Αντιθέτως σταθερή στα ποσοστά της (γύρω στο 7%) αναμένεται να είναι η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD), σε ένα κρατίδιο που αποτελεί ένα από τους πυρήνες της γερμανικής βιομηχανίας συμβάλει κατά 22% στο ΑΕΠ όλης της χώρας και αναμένεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις από την ενεργειακή κρίση, που όπως όλα δείχνουν δεν έχει φτάσει ακόμα στο αποκορύφωμά της.
Μπορεί η οικονομία της να έχει διαφοροποιηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια και να μην στηρίζεται αποκλειστικά στα ορυχεία και τη χαλυβουργία, που δέσποζαν στην κοιλάδα του Ρουρ, και έφεραν πολλούς Gastarbeiter σε πόλεις όπως η Κολωνία, το Ντόρτμουντ, το Έσσεν, το Άαχεν, το Ντούισμπουργκ, το Μπίλεφελντ αλλά οι συνέπειες της κρίσης θα είναι και εδώ ορατές όπως προβλέπουν όλοι οι οικονομολόγοι που προσπαθούν να «μαντέψουν» τις συνέπειες μιας αναγκαστικά βεβιασμένης ενεργειακής μετάβασης τα επόμενα χρόνια.
