«Συγκλονισμένοι παρακολουθήσαμε το δράμα…». «Συμπαραστεκόμαστε στην οικογένεια του “ήρωα”». «Με οδύνη πληροφορηθήκαμε τον χαμό του αξιολάτρευτου…».

Πολύ συγκινητικές οι αντιδράσεις, μόνο που στην πραγματικότητα κανένας από τους αποστολείς των τηλεγραφημάτων δεν είναι «βαθιά συγκινημένος». Απλώς, ως πολιτικός, δίνει το «παρών».

Αυτό είναι το ένα σκέλος. Και το αναφέρουμε, για να θυμίσουμε τις υποσχέσεις για βοήθεια στις οικογένειες των θυμάτων.

Θα επανέλθουμε σε αυτό με ονόματα και γεγονότα, όταν το αποφασίσουν οι θιγόμενες οικογένειες που ακόμη περιμένουν μια βοήθεια που η Πολιτεία τούς υποσχέθηκε. Προς το παρόν θα πάμε στη δεύτερη ενότητα, που έχει σχέση με τους φρούδες ελπίδες.

Πρόσφατα εμφανίστηκαν κάποιοι φαρισαίοι και ανέλυσαν τα μεγάλα τους σχέδια για μια πιο καθαρή ατμόσφαιρα. Αναφέρθηκαν στις βλαβερές συνέπειες στο περιβάλλον από τα καυσαέρια. Φυσικά, ανέπτυξαν σε σχεδιαγράμματα τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους.

Οι σύγχρονοι μεσσίες με την πειθώ μάς διαβεβαίωσαν ότι θα λύσουν τα προβλήματα με τα ατέλειωτα μποτιλιαρίσματα στους δρόμους και την απίστευτη ταλαιπωρία που υφίστανται οι οδηγοί στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας, Αθηνών – Κορίνθου, στη λεωφόρο Κηφισίας ή στον περιφερειακό του Υμηττού.

Μετά το τέλος κάθε παράστασης ακολουθούν τα χειροκροτήματα του κοινού. Θα έχετε πάει σε κάποιο θέατρο, θα ξέρετε τους κανόνες. Δεν μιλάμε κατά τη διάρκεια της παράστασης, και αφήνουμε τα χειροκροτήματα για το τέλος.

Μόλις οι κουρτίνες πέσουν οι ομιλούντες (ηθοποιοί) είναι χαρούμενοι γιατί οι παρεμβάσεις τους εισακούστηκαν και οι θεατές ξεκινούν εκ του ασφαλούς τις κριτικές.

Οι ημέρες περνούν, οι μήνες αλλάζουν, έρχεται νέος χρόνος, αλλά το μποτιλιάρισμα ζει και βασιλεύει. Όλες οι προτάσεις για να λυθεί το κυκλοφοριακό κάπου πάγωσαν. Κάποια γρανάζια της κρατικής μηχανής δεν… λαδώθηκαν σωστά και σταμάτησαν να λειτουργούν. Υπομονή, θα έρθουν οι επόμενοι να μας κάνουν τις προτάσεις τους. Μπορεί τα καύσιμα να έχουν φτάσει στα ουράνια, ωστόσο οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα. Και πάντα οι πολίτες αναρωτιούνται τι δεν γίνεται σωστά.

Είναι απλό. Τα σχέδια για να λυθεί το κυκλοφοριακό γίνονται επί χάρτου. Τίποτα δεν είναι υλοποιήσιμο. Γιατί για να υλοποιηθεί ένα έργο χρειάζονται χρήματα και θυσίες. Και θυσίες κανένας δεν είναι διατεθειμένος να κάνει. Αλλά και κανένας πολιτικός δεν θα ρισκάρει τις ψήφους του. Δεν θέλει να δυσαρεστήσει τους ψηφοφόρους του.

Όπως πριν από μερικά χρόνια ο Γ. Παπανδρέου είπε το αμίμητο «Λεφτά υπάρχουν» (στη φαντασία του), έτσι και τώρα λύσεις υπάρχουν. Αλλά μέχρι εκεί. Κανένας πολιτικός δεν θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο, γιατί απλά δεν τον συμφέρει. Γι’ αυτό παραμένουμε στις φρούδες ελπίδες.