Την περασμένη εβδομάδα το Politico έγραφε ότι η Τζόρτζια Μελόνι κέρδισε τη μάχη του μεταναστευτικού στην Ιταλία. Τώρα πάει για την Ευρώπη. Η αλήθεια είναι το νέο σχέδιο για το άσυλο και τη μεταναστευτική πολιτική φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα της νέας ιταλικής κυβέρνησης. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η υποχώρηση της Γερμανίας στη σχετική υπόθεση κάτι που επίσης αποτελεί σπανιότητα, αφού στο παρελθόν το μονότονο κλισέ ήταν ότι «στο τέλος κερδίζει η Γερμανία».
Το επόμενο μέτωπο αφορά ένα ζήτημα που ενδιαφέρει και την Ελλάδα. Το αν δηλαδή η ΕΕ θα εγκαταλείψει την ως τώρα πολιτική της που ήταν ενάντια στην ανύψωση φραχτών και την οικοδόμηση τειχών με κοινοτικά κονδύλια. Μπορεί η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να υπερασπίζεται την ως τώρα γραμμή, αλλά αυτό το «τείχος» δείχνει έτοιμο να πέσει, από τη στιγμή που την ιδέα για «φράχτες με κοινοτικά κονδύλια» έχει αγκαλιάσει το ΕΛΚ του Μάνφρεντ Βέμπερ και φυσικά οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές όπου ανήκουν τα «Αδέλφια της Ιταλίας» της Μελόνι, αλλά και η ομάδα «Ταυτότητα και Δημοκρατία» όπου τον τόνο δίνουν η Μαρίν Λεπέν και οι Γερμανοί ακροδεξιοί της AfD.
Αυτές οι ομάδες συντάχθηκαν ξανά την περασμένη εβδομάδα για να μπλοκάρουν το νόμο για την αποκατάσταση της φύσης και τη βιοοποικιλότητα στην αρμόδια επιτροπή της Ευρωβουλής και είναι πιθανό να τον οδηγήσουν σε οριστικό θάνατο στις 12 Ιουλίου. Συνολικά σε θέματα που αφορούν την κλιματική αλλαγή φαίνεται να περνά και πάλι η γραμμή Μελόνι, που ουσιαστικά είναι μια γραμμή αναβολών και αναθεώρησης παλαιότερων δεσμεύσεων και χρονοδιαγραμμάτων.
Η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τη Μελόνι μοιάζει να έχει δημιουργήσει μια δεξιά παλίρροια στην Ευρώπη, με τον Μάνφρεντ Βέμπερ να καβαλά αυτό το κύμα και να συστρατεύεται στο πλευρό της για να χτίσει μια νέα ισχυρή δεξιά συμμαχία, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού του Σοσιαλιστές και Δημοκράτες.
Πρόκειται για μια αλλαγή που γίνεται σταδιακά και περνά απαρατήρητη αλλά είναι κοσμογονική. Το κλασσικό αφήγημα σε Βρυξέλλες και Στρασβούργο έλεγε ότι η ΕΕ μπόρεσε να κάνει βήματα μπροστά και να ζήσει τις καλύτερες στιγμές της χάρις στην συνεργασία Γάλλων και Γερμανών σε εθνικό επίπεδο, αλλά και Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών σε πολιτικό. Επιτομή αυτής της παράδοσης ήταν η συνεργασία Κολ με Μιτεράν με… κουμπάρο τον Ζακ Ντελόρ.
Αυτή η άτυπη παραδοχή έχει πλέον εγκαταλειφθεί από τον Μάνφρεντ Βέμπερ με την υποστήριξη των πιο συντηρητικών κομμάτων της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, όπως η ΝΔ που βλέπει μάλλον με πολύ καλό μάτι την ανάδειξη της Ιταλίδας πρωθυπουργού στην θέση της νέας ισχυρής γυναίκας στην Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο ότι καμιά άλλη χώρα της ΕΕ δεν διαθέτει Υπουργείο Οικογένειας εκτός της Ιταλίας.
