Οι ευρωβουλευτές ενέκριναν σχέδια, τα οποία έχουν, ήδη, συμφωνηθεί με το Συμβούλιο, θέτοντας νέους στόχους εξοικονόμησης ενέργειας για το 2030, ως μέρος της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, τόσο στον πρωτογενή τομέα όσο και στην τελική κατανάλωση ενέργειας στην ΕΕ.
Τα κράτη μέλη, λοιπόν, θα πρέπει να εξασφαλίσουν συλλογικά μείωση της κατανάλωσης ενέργειας κατά τουλάχιστον 11,7% σε επίπεδο ΕΕ έως το 2030 (σε σύγκριση με τις προβλέψεις του Σεναρίου Αναφοράς του 2020), ενώ ένας ισχυρός μηχανισμός παρακολούθησης και επιβολής θα συνοδεύει αυτόν τον στόχο για να διασφαλιστεί ότι τα κράτη μέλη θα εκπληρώσουν τις εθνικές συνεισφορές τους σε αυτόν τον δεσμευτικό στόχο της ΕΕ. Το «θα πρέπει» φαντάζει τόσο γενικόλογο…
Και τι απαιτείται ειδικότερα; Μέχρι το 2030, τα κράτη μέλη πρέπει να εξοικονομούν κατά μέσο όρο 1,5% ετησίως. Η ετήσια εξοικονόμηση ενέργειας θα ξεκινήσει με 1,3% την περίοδο έως το τέλος του 2025 και θα φτάσει σταδιακά το 1,9% την τελευταία περίοδο έως το τέλος του 2030.
Μάλιστα, οι στόχοι εξοικονόμησης θα πρέπει να επιτευχθούν μέσω τοπικών, περιφερειακών και εθνικών μέτρων, σε διαφορετικούς τομείς - π.χ. δημόσια διοίκηση, κτίρια, επιχειρήσεις, κέντρα δεδομένων κ.λπ. τελική κατανάλωση ενέργειας κατά 1,9% κάθε χρόνο. Αλήθεια, πόσο ρεαλιστικά είναι όλα αυτά;
Λένε ακόμη ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει επίσης να διασφαλίσουν ότι τουλάχιστον το 3% των δημόσιων κτιρίων ανακαινίζεται κάθε χρόνο σε κτίρια σχεδόν μηδενικής ενέργειας ή κτίρια μηδενικών εκπομπών. Η οδηγία θεσπίζει επίσης νέες απαιτήσεις για αποδοτικά συστήματα τηλεθέρμανσης. Και πως το διασφαλίζουν στην Ευρώπη των 27 σε Ανατολή-Δύση και Βορρά-Νότο; Μάλλον ζουν σε άλλο πλανήτη…
Όπως ο ίδιος ο 38χρονος Δανός εισηγητής, Νιλς Φούλσανγκ, που δήλωσε: «Η ενεργειακή κρίση δεν έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι οι επόμενοι χειμώνες θα είναι τόσο ήπιοι όσο ο προηγούμενος. Στα επόμενα επτά χρόνια, πρέπει να πραγματοποιήσουμε τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές. Είμαι πολύ χαρούμενος που καταφέραμε να πιέσουμε τα κράτη μέλη προς πολύ πιο φιλόδοξους στόχους ενεργειακής απόδοσης. Αυτό είναι κρίσιμο ώστε να μην εξαρτόμαστε πλέον από τη ρωσική ενέργεια στο μέλλον και να μπορούμε να εκπληρώσουμε τους κλιματικούς μας στόχους. Η σημερινή ψηφοφορία είναι μια μεγάλη νίκη. Δεν είναι μόνο καλό για το κλίμα μας, αλλά κακό για τον Πούτιν». Κι ύστερα, ο Πούτιν… φοβήθηκε.
Η ουτοπία αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό νεόκοπων πολιτικών στην ΕΕ, που διακατέχονται από μια ραφινάτη γραφειοκρατική αντίληψη, ζώντας σε μια «φούσκα» λες και όλα είναι εφικτά επειδή, απλώς, τα περιγράφουν. Ενδεχομένως, το ChatGPT να διαμορφώνει πιο ακριβείς προσεγγίσεις από τους θεωρητικούς σχεδιασμούς κάποιων φιλόδοξων πολιτικών που νομίζουν πως θεωρία και πράξη είναι ένα. Οι καύσωνες, οι βαρείς χειμώνες, η παγκόσμια πραγματικότητα του κλίματος είναι δυνατό να ανατρέψουν τα πάντα σε λίγους μόλις μήνες αν όχι και… ημέρες. Σε μια Ευρώπη δε πολλών ταχυτήτων και με γεωπολιτικές κρίσεις όπως η παρούσα στην ευρύτερη γειτονιά της, τα ευχολόγια μπορεί και να αγγίζουν τα όρια της επιπολαιότητας. Εκτός αν… έχουμε για να λέμε.
