Οταν ανοίγεις τόσα πολλά μέτωπα δεν ξέρεις από που θα σου έρθει....

Η Τουρκία φλέρταρε πρώτα για μεγάλο διάστημα με το Ισλαμικό Κράτος επειδή το είδε σαν ένα πιθανό σύμμαχο εναντίον των Κούρδων. Σταμάτησε την ειρηνευτική διαδικασία με τους τελευταίους επειδή θεώρησε ότι εύκολα θα μπορέσει να τους εξολοθρεύσει. Αναζήτησε  γι αυτό το σκοπό, άλλους αμφιβόλου «ηθικής» συμμάχους όταν προσπάθησε να απομακρυνθεί από το ΙΚ. Τα έβαλε με τη Ρωσία που θα μπορούσε να είναι ένας χρήσιμος σύμμαχός της στη Συρία και τώρα πληρώνει τις συνέπειες και αυτής της επιλογής.
Οι προτροπές από το εξωτερικό προς τον Ταγίπ Ερντογάν είναι να ξαναρχίσει την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους και να βρει μια φόρμουλα να αποκλιμακώσει την κατάσταση με τη Μόσχα. Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι έχει στο μυαλό του να κάνει το αντίθετο. Πρώτη του επιλογή μοιάζει να είναι η περαιτέρω σκλήρυνση της στάσης του, η διολίσθηση σε ένα ακόμα πιο αυταρχικό σύστημα στο εσωτερικό της χώρας, που θα αναζητεί διαρκώς εχθρούς για να αρχίσει μάχες μαζί τους και να δικαιολογήσει με αυτό τον τρόπο τον αυταρχισμό του. Είναι σίγουρο ότι δε μπορεί να παραδεχτεί ο Τούρκος πρόεδρος ότι έχει χάσει τη μπάλα, αλλά δυστυχώς αυτή η περιγραφή είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα από κάθε άλλη....