Ο κόσμος περνά σε «μια νέα εποχή παραγωγής καθαρής τεχνολογίας» που θα μπορούσε να αξίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μέχρι το τέλος της δεκαετίας, δημιουργώντας εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην όλη διαδικασία, σύμφωνα με νέα έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Ενέργειας. .

η έκθεση Energy Technology Perspectives 2023 της IEA -η οποία αναφέρεται στην «αυγή μιας νέας βιομηχανικής εποχής»- δημοσιεύτηκε το πρωί της Πέμπτης και εξετάζει την κατασκευή τεχνολογιών, όπως ανεμογεννήτριες, αντλίες θερμότητας, μπαταρίες για ηλεκτρικά οχήματα, ηλιακούς συλλέκτες και ηλεκτρολύτες για υδρογόνο.

Στο προοίμιο, η ΔΟΕ αναφέρει ότι η ανάλυση έδειξε πως «η παγκόσμια αγορά για βασικές τεχνολογίες καθαρής ενέργειας μαζικής παραγωγής» θα αξίζει περίπου 650 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μέχρι το 2030, υπερτριπλάσια αύξηση από τα σημερινά επίπεδα.

Υπάρχει μια προειδοποίηση, ωστόσο, στην πρόβλεψη της Οργάνωσης που εδρεύει στο Παρίσι, καθώς βασίζεται σε χώρες σε όλο τον κόσμο που εφαρμόζουν, πλήρως, δεσμεύσεις σχετικές με την ενέργεια και το κλίμα, ότι πρόκειται για ένα σημαντικό έργο το οποίο θα απαιτήσει πολιτική βούληση και οικονομική δύναμη.

«Οι σχετικές θέσεις εργασίας στην παραγωγή καθαρής ενέργειας θα υπερδιπλασιαστούν από 6 εκατομμύρια, σήμερα, σε σχεδόν 14 εκατομμύρια μέχρι το 2030», τονίζεται, χαρακτηριστικά, «και περαιτέρω ταχεία ανάπτυξη της βιομηχανίας και της απασχόλησης αναμένεται τις επόμενες δεκαετίες καθώς προχωρούν οι μεταβάσεις».

Η ΔΟΕ θυμίζει ότι υπήρχαν αντίθετοι άνεμοι που σχετίζονται με τις αλυσίδες εφοδιασμού, ένα μακροχρόνιο ζήτημα που ενέτεινε τις γεωπολιτικές εντάσεις καθώς και η πανδημία του κορωνοϊού. ΄Ετσι, βλέπει «δυνητικά επικίνδυνα επίπεδα συγκέντρωσης στις αλυσίδες εφοδιασμού καθαρής ενέργειας, τόσο για την κατασκευή τεχνολογιών όσο και για τα υλικά στα οποία βασίζονται». Η Κίνα, άλλωστε, κυριαρχούσε τόσο στην παραγωγή όσο και στο εμπόριο των «περισσότερων τεχνολογιών καθαρής ενέργειας».

Σε σχέση, μάλιστα, με τεχνολογίες μαζικής κατασκευής, όπως μπαταρίες, ηλιακά πάνελ, άνεμος, αντλίες θερμότητας και ηλεκτρολύτες, η ΙΕΑ καταγράφει ότι οι τρεις μεγαλύτερες χώρες παραγωγής αντιπροσώπευαν «τουλάχιστον το 70% της παραγωγικής ικανότητας για κάθε τεχνολογία, με την Κίνα να κυριαρχεί σε όλες».

«Εν τω μεταξύ, μεγάλο μέρος της εξόρυξης κρίσιμων ορυκτών συγκεντρώνεται σε μικρό αριθμό χωρών», προστίθεται στην έκθεση. «Για παράδειγμα, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό παράγει πάνω από το 70% του παγκόσμιου κοβαλτίου και μόλις τρεις χώρες, η Αυστραλία, η Χιλή και η Κίνα, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% της παγκόσμιας παραγωγής λιθίου».

Σχολιάζοντας την έκθεση, ο εκτελεστικός διευθυντής της ΙΕΑ, Φατίχ Μπιρόλ, υπογραμμίζει ότι ο πλανήτης «θα ωφεληθεί από πιο διαφοροποιημένες αλυσίδες εφοδιασμού καθαρής τεχνολογίας». «Όπως είδαμε με την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο, όταν εξαρτάσαι υπερβολικά από μια εταιρεία, μια χώρα ή έναν εμπορικό δρόμο, κινδυνεύεις να πληρώσεις βαρύ τίμημα εάν υπάρξει διακοπή».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπιρόλ μιλά για τη γεωπολιτική διάσταση της στροφής του κόσμου σε ένα μέλλον που επικεντρώνεται στις τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών άνθρακα.

Τον Οκτώβριο, είχε πει ότι ο κύριος μοχλός των επενδύσεων σε καθαρή ενέργεια είναι η ενεργειακή ασφάλεια και όχι η κλιματική αλλαγή. Κρίνοντας το νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ και άλλα μέτρα στην Ευρώπη, την Ιαπωνία και την Κίνα, ο Μπιρόλ εξηγεί ότι παρατηρείται «σημαντική αύξηση στις επενδύσεις καθαρής ενέργειας, περίπου 50%». «Σήμερα είναι περίπου 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και θα ανέλθει σε περίπου 2 τρισεκατομμύρια δολάρια». «Και ως αποτέλεσμα, θα δούμε καθαρή ενέργεια, ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ηλιακή ενέργεια, υδρογόνο, πυρηνική ενέργεια, αργά αλλά σταθερά, να αντικαθιστούν τα ορυκτά καύσιμα».

«Και γιατί το κάνουν αυτό οι κυβερνήσεις; Λόγω της κλιματικής αλλαγής, λόγω του πρασίνου των ζητημάτων; Καθόλου. Ο κύριος λόγος εδώ είναι η ενεργειακή ασφάλεια.» Ο ίδιος συνέχισε, περιγράφοντας την ενεργειακή ασφάλεια ως «το μεγαλύτερο μοχλό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας». Αναγνώρισε, επίσης, τη σημασία άλλων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με το κλίμα. 

«Ανησυχίες για την ενεργειακή ασφάλεια, δεσμεύσεις για το κλίμα… βιομηχανικές πολιτικές… οι τρεις αποτελούν πολύ ισχυρό συνδυασμό», κατέληξε.