Η παραγωγή υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές και στη βελτίωση της ενεργειακής ασφάλειας. Ενώ, λιγότερο από το 1% της παγκόσμιας παραγωγής υδρογόνου προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας σήμερα, το ανανεώσιμο υδρογόνο έχει προοπτική και εντάσσεται σε κεντρικές πολιτικές. Συνολικά 25 χώρες, συν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έχουν ανακοινώσει σχέδια που περιλαμβάνουν το υδρογόνο ως πηγή καθαρής ενέργειας και αρκετές έχουν αρχίσει να εισάγουν προγράμματα οικονομικής στήριξης.
Ως αποτέλεσμα, τα έργα αγωγών για τη χρήση ηλεκτρόλυσης με σκοπό την παραγωγή υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας έχουν διογκωθεί τα τελευταία χρόνια και βρίσκονται σε διάφορα στάδια ανάπτυξης. Αυτή η δυναμική αναμένεται να αυξήσει τις ανάγκες σε ανανεώσιμη δυναμικότητα, αλλά το ερώτημα είναι: Κατά πόσο;
Για το 2022-2027, η κύρια υπόθεση προβλέπει περίπου 50 GW δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών που θα αφιερωθούν στην παραγωγή υδρογόνου, αντιπροσωπεύοντας το 2% της συνολικής αύξησης της δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η Κίνα ηγείται της επέκτασης, ακολουθούμενη από την Αυστραλία, τη Χιλή και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μαζί, αυτές οι τέσσερις αγορές αντιπροσωπεύουν περίπου τα δύο τρίτα της αποκλειστικής ικανότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για την παραγωγή υδρογόνου.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η νέα δυναμικότητα κατανέμεται ομοιόμορφα μεταξύ φωτοβολταϊκών και χερσαίων αιολικών, αν και τα περιφερειακά μερίδια ποικίλλουν ανάλογα με τη διαθεσιμότητα πόρων. Για παράδειγμα, τα ηλιακά φωτοβολταϊκά αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της ανάπτυξης στη Μ.Ανατολή-Β.Αφρική, ενώ στη Λατινική Αμερική το έργο της ηλεκτρόλυσης αναμένεται να καλυφθεί, κυρίως, από χερσαία αιολικά έργα στη Χιλή. Δεδομένου του μεγάλου χρόνου παράδοσης, τα υπεράκτια αιολικά έργα αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 1% της νέας δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που κατασκευάστηκαν για μονάδες ηλεκτρολύτη μεταξύ 2022 και 2027.
Η Κίνα αναμένεται να αναπτύξει πάνω από 18 GW αποκλειστικής δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2027, λόγω των στόχων της κεντρικής κυβέρνησης να απελευθερώσει τη βιομηχανία και τις μεταφορές από άνθρακα, καθώς και από μια συγκεκριμένη πολιτική για την κατασκευή συστημάτων ηλεκτρόλυσης. Ενώ η κεντρική κυβέρνηση ανακοίνωσε στόχους παραγωγής υδρογόνου από ανανεώσιμες πηγές στο 14ο Πενταετές Σχέδιό της, οι κύριοι καταλύτες για την ανάπτυξη είναι οι πολιτικές σε επαρχιακό και τοπικό επίπεδο .
Εν τω μεταξύ, η Ευρώπη αναμένεται να αναπτύξει 7 GW αποκλειστικής δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για παραγωγή υδρογόνου κατά την περίοδο 2022-2027, ενθαρρύνοντας τους στόχους απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές και, πιο πρόσφατα, την ανάγκη ενίσχυσης της ενεργειακής ασφάλειας με την εκτόπιση του ρωσικού φυσικού αερίου. Η Ισπανία προηγείται, αντιπροσωπεύοντας το ήμισυ της ανάπτυξης της Ευρώπης, ακολουθούμενη από τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Δανία και την Ολλανδία. Οι κύριοι μοχλοί είναι φιλόδοξοι στόχοι ηλεκτρόλυσης, που υποστηρίζονται από οικονομικά κίνητρα. Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει το ενδεχόμενο να θέσει στόχο ηλεκτρόλυσης 44 GW έως το 2030, τα σενάρια μοντελοποίησης του REPowerEU υποδηλώνουν ότι θα απαιτηθούν 65-80 GW για τη μείωση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου .
Αρκετά κράτη μέλη έχουν ήδη διαμορφώσει τις δικές τους στρατηγικές για το υδρογόνο με στόχους ηλεκτρολύτη για το 2030 (π.χ. Γερμανία και Ισπανία ) . Τα έργα που χρηματοδοτούνται χρηματοδοτούνται τουλάχιστον εν μέρει από δημόσια στήριξη, για παράδειγμα μέσω του προγράμματος Σημαντικά Έργα Κοινού Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος (IPECI) ή από άλλα κρατικά κονδύλια. Για παράδειγμα, η Ισπανία παρέχει οικονομική υποστήριξη από κεφάλαια που διατίθενται για την ανάκαμψη από την κρίση Covid-19 στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο βασικές αβεβαιότητες στις προβλέψεις για την ειδική επέκταση της δυναμικότητας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ευρώπη. Η πρώτη είναι ρυθμιστικού χαρακτήρα, σχετικά με το πώς το υδρογόνο θα οριστεί ως ανανεώσιμο και πώς θα εφαρμοστεί η προσθετικότητα. Οι προγραμματιστές αναμένουν σαφήνεια σχετικά με τον τρόπο παρακολούθησης της ηλεκτρικής ενέργειας από το δίκτυο για να χαρακτηριστεί η παραγωγή υδρογόνου ως ανανεώσιμη. Αυτό τελικά θα επηρεάσει τις αποφάσεις μεγέθους και τοποθεσίας για την αποκλειστική επιτόπια ηλιακή και φωτοβολταϊκή αιολική δυναμικότητα.
Δεύτερον, η αβεβαιότητα της πολιτικής σχετικά με τις εντολές της βιομηχανίας και των μεταφορών καθιστά δύσκολη την αξιολόγηση του δυναμικού ζήτησης υδρογόνου για ανανεώσιμες πηγές και τον σχεδιασμό νέων επενδύσεων σε ηλεκτρολύτη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εξετάζει τρεις διαφορετικές προτάσεις για δεσμευτικούς στόχους για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην υπάρχουσα χρήση υδρογόνου στη βιομηχανία (που κυμαίνονται από 35% έως 50%) και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μη βιολογικής προέλευσης στις μεταφορές (2,6% έως 5,7%), αλλά η τελική απόφαση έχει ακόμα να ληφθεί. Το εάν οι προγραμματιστές θα είναι σε θέση να διασφαλίσουν τους αποδέκτες και να ολοκληρώσουν οικονομικά τα έργα ενέχει επίσης κίνδυνο για την πρόβλεψη.
