Η κλωστοϋφαντουργία θα μπορούσε να αποτελέσει και πάλι μοχλό επανεκκίνησης της βιομηχανίας με την επαναλειτουργία 4 βιώσιμων βιομηχανικών μονάδων του κλάδου που έκλεισαν λόγω κρίσης στη Νάουσα και την Κομοτηνή, τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ –σε συνέντευξη πριν παραιτηθεί– ο τέως γενικός γραμματέας Βιομηχανίας του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιάννης Τόλιος.
Πρόκειται για τέσσερις μονάδες της επιχείρησης «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» του πρώην Ομίλου Λαναρά όπου υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής ενός «πρωτοποριακού μοντέλου επαναλειτουργίας των μονάδων μέσω «πτωχευτικού συμβιβασμού» και τη δημιουργία «συνεργατικού σχήματος» με συμμετοχή εργαζομένων και πιστωτών».
Για τον κ. Τόλιο «η κλωστοϋφαντουργία καλύπτει μια ουσιώδη βασική ανάγκη που είναι η ένδυση. Και συνδέεται με την αγροτική παραγωγή, τη βαμβακοπαραγωγή. Αν δούμε όλη την κίνηση από την παραγωγή βαμβακιού, τα εκκοκκιστήρια, το νήμα, και το έτοιμο ένδυμα, εκεί πρέπει να ξαναγυρίσουμε».
Αναφερόμενος συγκεκριμένα στη βιομηχανική κρίση ο τέως γενικός γραμματέας Βιομηχανίας υπογραμμίζει ότι αυτή ξεκίνησε πριν από δύο δεκαετίες, ωστόσο εντάθηκε μετά το 2010, με όλες αυτές τις πολιτικές που εφαρμόσθηκαν, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Σύμφωνα με τον κ. Τόλιο τεράστιες ευθύνες έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι στις προηγούμενες περιόδους εγκατέλειψε τη βιομηχανική πολιτική ως πολιτική. Και κυρίως εστίασε στα χρηματοπιστωτικά τα οποία ήταν «φούσκες» και αυτά.
Και σήμερα υπάρχει επανεξέταση από την Ευρωπαϊκή Ένωση που θεωρεί ότι το ποσοστό της βιομηχανίας στο ΑΕΠ από το 15%, θα πρέπει να φτάσει στο 20%. Η ελληνική βιομηχανία είναι στο 9%. Πώς να φτάσει το 20; Ας δούμε αν μπορεί να φτάσει το 15%», τονίζει ο κ. Τόλιος.
Συγκεκριμένα για τον Όμιλο Λαναρά ο οποίος είχε 17 μονάδες σε ολόκληρη τη χώρα (στην Αττική, κυρίως στη Νάουσα αλλά και την Κομοτηνή) ο κ. Τόλιος δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
«Ορισμένες από αυτές τις μονάδες είναι βιώσιμες. Μου έκανε εντύπωση πρόσφατα σε μια περιοδεία μου στη Βιομηχανική Περιοχή της Κομοτηνής όταν μπήκα μέσα σε ένα σύγχρονο κλωστήριο, στο οποίο είναι φύλακες οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και φυλάνε το εργοστάσιο για να μη φύγει τίποτα. Θα έλεγα χαριτολογώντας ότι, αν πατήσεις ένα κουμπί, είναι έτοιμο να ξαναλειτουργήσει αυτό το εργοστάσιο, ένα σύγχρονο εργοστάσιο».
Έβλεπα, και τώρα ακόμη νιώθω μια φόρτιση, εκατό εργάτες γύρω μου μέσα στα κλωστήρια και έβλεπα και αδρανείς τις μηχανές και αναρωτιόμουν ποιο είναι το αόρατο χέρι αυτή την στιγμή, που παρεμποδίζει τη συνένωση των εργατικών χεριών με αυτές τις σύγχρονες εγκαταστάσεις».
Για τον κ. Τόλιο τουλάχιστον δύο εργοστάσια μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα στην πόλη της Κομοτηνής και άλλα δύο μπορούν να ξεκινήσουν στη Νάουσα, και έτσι να δημιουργηθούν 300 θέσεις εργασίας άμεσα με προοπτική μέσα σε ένα χρόνο να φτάσουν τα 700.
«Ασφαλώς δεν θα είναι ο αριθμός που ήταν στο παρελθόν, σε όλες τις μονάδες Το σχήμα μπορεί να γίνει με συναίνεση των πιστωτών, χρειάζεται μία ρύθμιση στα χρέη διότι ο πρώην ιδιοκτήτης έχει αφήσει πίσω του πολλά χρέη, περίπου 50 εκατομμύρια. Αλλά είναι γεγονός ότι οι τράπεζες από αυτά τα χρέη, αν πάνε να πουλήσουν την επιχείρηση κομμάτι-κομμάτι, δεν θα πάρουν σχεδόν τίποτα. Ενώ με αυτό το σχήμα θα τους επιστραφούν αρκετά».
Οι πιστωτές, υπογραμμίζει ο κ. Τόλιος, το είδαν θετικά και πριν από όλα η Εθνική από όπου είχαν πάρει τα περισσότερα δάνεια. «Δεύτερον έχουν χρέη στο Δημόσιο και στις εφορίες και στο ΙΚΑ. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα αλλά υπάρχει δυνατότητα να υπάρξει συναίνεση, να υπάρξει μια ρύθμιση. Άρα υπάρχει το τρίτο κομμάτι, τα οφειλόμενα, τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους. Εκεί η λύση θα μπορούσε να είναι καταρχήν η διαγραφή ενός μέρους του χρέους, είτε στις τράπεζες είτε στο Δημόσιο είτε στους εργαζόμενους, το άλλο κομμάτι είναι ένα μέρος να μετατραπεί σε μετοχικό κεφάλαιο, και το τρίτο ένα μέρος να αποπληρωθεί».
Ωστόσο για τον τέως γενικό γραμματέα Βιομηχανίας, υπάρχουν και ουσιαστικοί φόβοι που αφορούν τη στάση των Θεσμών που «θέλουν αλλαγή του Κώδικα Δικονομίας».
Ο κ. Τόλιος και εξηγεί: «Μέχρι σήμερα όταν μια εταιρεία είναι σε πτώχευση και γίνεται εκκαθάριση, πρώτα είναι οι εργαζόμενοι να πληρωθούν, το δεύτερο είναι το Δημόσιο και το τρίτο είναι οι τράπεζες. Τώρα οι τράπεζες πιέζουν να είναι ισοδύναμοι όλοι. Άρα εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν».
