Kαι επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, το ανέκδοτο επιστρέφει για να μας εκδικηθεί μασκαρεμένο με τον άσπιλο μανδύα της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας. Μια γερμανική «Ευρώπη- DDR», όπου τα κοινωνικά χάσματα διευρύνονται και οι πολίτες οφείλουν απλά να το χωνέψουν και να προσδοκούν στωϊκά την ουτοπία του νεοφιλελεύθερου παραδείσου, όπως κάποτε οι Αντολικογερμανοί έπρεπε να πιστέψουν στην ουτοπία ενός μελλοντικού σοσιαλιστικού παραδείσου.

Οσο και αν επιμένουν κορυφαίοι και κάθε άλλο παρά «μαρξιστές» οικονομολόγοι ότι η πολιτική περιορισμού της ζήτησης, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από το 2010 και έπειτα ήταν λάθος, όσο και αν ο λαός αυτής της χώρας-πειραματόζωο φωνάζει ότι δεν αντέχει άλλο, τόσο οι «ελίτ» γύρω από το Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον Γενς Βάιντμαν επιμένουν ότι φταίει ο λαός, που δεν καταλαβαίνει και πρέπει επιτέλους να πάρει ένα γερό μάθημα, μήπως και ξυπνήσει.

Το σύστημα γραφειοκρατών-δογματιστών, που απαιτεί ακόμα και σήμερα πρόσθετες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις κι άλλες απολύσεις και άλλη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, θυμίζει το Πολιτικό Γραφείο της DDR, που επαναλάμβανε μέχρι την τελευταία στιγμή της ύπαρξής του ότι όλα βαίνουν καλώς και ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» καλπάζει....

Εφταιγε ο λαός που δεν εφάρμοζε σωστά τις φωτισμένες αποφάσεις της ηγεσίας, που δεν βελτίωνε την παραγωγικότητά του, που δεν υιοθετούσε άκριτα τις οδηγίες των κομματικών στελεχών, που δεν συνεργαζόταν με τους κρατικούς μηχανισμούς, που παρασυρόταν από την «ιμπεριαλιστική προπαγάνδα», που δεν προσάρμοζε την καθημερινότητά  στα σχέδια που έκαναν κάποιοι σε αποστειρωμένα γραφεία. Κανείς στα κομματικά γραφεία δε μπορούσε να δει τη σήψη, που απλωνόταν σε ένα σύστημα, που από ένα σημείο και μετά είχε στόχο αποκλειστικά την αυτοσυντήρησή του. Κι ας είχε ολόκληρη η κοινωνία γυρίσει την πλάτη στο καθεστώς, όπως ακριβώς σήμερα ολοένα και περισσότερα εκατομμύρια πολίτες γυρίζουν την πλάτη σε αυτή την ΕΕ.

Κάνουν λάθος όσοι προσπαθούν να κάνουν παραλληλισμούς της σημερινής Γερμανίας με το Γ' Ράιχ. Πολύ πιο χρήσιμο θα ήταν να μελετήσουν τι συνέβαινε στη DDR.

Στη σημερινή «γερμανική Ευρώπη», το πρόβλημα είναι ακριβώς ότι η ηγέτιδα δύναμη Γερμανία ή για να ακριβολογούμε η κυρίαρχη οικονομική και τραπεζική ελίτ της, μοιάζει να έχει επιλέξει να κληρονομήσει πολλά από αυτά τα αρνητικά χαρακτηριστικά του άλλοτε ανατολικού κομματιού της: Αλλαζονεία απέναντι στους φαινομενικά αδύναμους, απόρριψη της διαφορετικότητας, εσωστρέφεια, στρουθοκαμηλισμό, άρνηση προσαρμογής στα νέα δεδομένα,  συγκεντρωτισμό εξουσιών, καταστρατήγηση δημοκρατικών και θεσμικών διαδικασιών, απόκρυψη των πραγματικών αιτίων των προβλημάτων που συσσωρεύονται, πλήρη ανελαστικότητα απέναντι σε οποιαδήποτε σκέψη για αλλαγή του «πλάνου», πίστη σε μια λογική οικονομικής αυτάρκειας.

Σαν ένας νέος Εριχ Χόνεκερ, ο Βόλγκανγκ Σόιμπλε μοιράζει εντολές από το θρόνο του, σαρκάζει αυτούς που πίστευαν ότι η Δημοκρατία μπορεί να επηρεάσει την οικονομία, εξαπολύει αποφθέγματα στα κανάλια, που τον έχουν «ψηφίσει» ως τον πιο περιζήτητο πελάτη, απειλεί και ειρωνεύεται συνάμα τον όποιο αμφισβητία της αυθεντίας του.

Αυτή είναι η «Ευρώπη- DDR», η τόσο αυτάρεσκα βέβαιη για τον εαυτό της. Η μήπως απλά φοβισμένη γιατί ξέρει ότι ένα απλό λιθαράκι αν αφαιρεθεί από αυτό το οικοδόμημα, που έστησε τα τελευταία 15 χρόνια θα φανερωθεί με πάταγο η σαθρότητά του;