Road show για τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό αερίου, IGB, πραγματοποιείται σήμερα στη Σόφια, καθώς στο τέλος του μήνα ολοκληρώνεται το μάρκετ τεστ για την υποβολή των τελικών προσφορών δέσμευσης χωρητικότητας, μετά την άτυπη παράταση που δόθηκε πριν μερικές εβδομάδες, δεδομένου ότι αρχικά η διαδικασία επρόκειτο να ολοκληρωθεί στο τέλος Σεπτεμβρίου.
Στην εκδήλωση θα παραβρεθεί ο υπουργός Περιβάλλοντος - Ενέργειας Πάνος Σκουρλέτης, προσκεκλημένος από την ομόλογό του της Βουλγαρίας Τεμενούτσκα Πέτκοβα, με την οποία θα παραχωρήσει κοινή συνέντευξη τύπου μετά το τέλος της εκδήλωσης.
Tο μάρκετ τεστ θα κρίνει την εμπορική βιωσιμότητα του πρότζεκτ, ενός πρότζεκτ που στηρίζεται πολιτικά όχι μόνον από την Αθήνα και τη Σόφια αλλά και από τις Βρυξέλλες και την Ουάσινγκτον, καθώς ανοίγει το δρόμο για την τροφοδοσία των ανατολικών Βαλκανίων από εναλλακτικές πηγές και οδούς μεταφοράς αερίου, σπάζοντας τον μονοπώλιο της ρωσικής Gazprom. Ωστόσο τα μάρκετ τεστ, τόσο της πρώτης φάσης του μη δεσμευτικού ενδιαφέροντος όσο και της δεύτερης των δεσμευτικών προσφορών έχουν συναντήσει δυσκολίες στην προσέλκυση συμμετεχόντων. Πάντως το δεύτερο τεστ της πρώτη φάσης κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετές αιτήσεις ενδιαφερομένων, πράγμα που αναπτέρωσε τις ελπίδες για την επιτυχία του εγχειρήματος. Ανάμεσα στις εταιρίες της πρώτη φάσης, ήταν η ΔΕΠΑ, η Edison, οι αμερικανικές Cheniere και Νoble, η Socar, η θυγατρική της ΟΜV στη Ρουμανία και αρκετές βουλγαρικές εταιρίες.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Socar προτίθεται να καταθέσει δεσμευτική προσφορά καθώς ενδιαφέρεται για την πώληση αζέρικου αερίου στη Βουλγαρία, μέσω της διασύνδεσης του IGB με τον ΤΑΡ, τον αγωγό που έχει αρχίσει να κατασκευάζεται σε Ελλάδα και Αλβανία, αντιμετωπίζει όμως ακόμα αδειοδοτικά προβλήματα στην Ιταλία, όπου θα καταλήγει.
Aπό τις υπόλοιπες εταιρίες η ΔΕΠΑ και η Edison, με ποσοστό από 25% η κάθε μία είναι μέτοχοι στην κοινοπραξία ICGB, η οποία προωθεί τον ελληνο-βουλγαρικό αγωγό. Μέτοχος του υπόλοιπου 50% είναι και το κρατικό βουλγαρικό ενεργειακό χαρτοφυλάκιο ΒΕΗ. Η Cheniere, είναι ο πρώτος και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας υγροποιημένου αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ και συνδυάζει το ενδιαφέρον της με το πρότζεκτ για το τερματικό LNG της Αλεξανδρούπολης, όπως και η αμερικανική Noble, η οποία μαζί με τους συνεταίρους της αναπτύσσει τα offshore κοιτάσματα του Ισραήλ.
Για τη Σόφια πάντως, ο IGB και το τερματικό της Αλεξανδρούπολης δεν αποτελούν μόνον μία ευκαιρία για εναλλακτικό αέριο, αλλά δίνουν και μία προοπτική στο φιλόδοξο σχέδιο του πρωθυπουργού της χώρας Μπόρις Μπορίσοφ να μετατρέψει τη Βάρνα σε περιφερειακό κέντρο διακίνησης αερίου (gas hub).
Μετά τη ματαίωση της κατασκευής του ρωσικού αγωγού South Stream, ο οποίος θα συνέδεε απ' ευθείας τη Ρωσία με τη Βουλγαρία από τη Μαύρη Θάλασσα και την αντικατάσταση του από το πρότζεκτ Turkish Stream (Ρωσία-Τουρκία και μετά Ελλάδα – Ιταλία) η Σόφια θεωρεί ότι παραμερίζεται από τους μεγάλους ενεργειακούς σχεδιασμούς μεταφοράς αερίου.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Μπορίσοφ έχει προσπαθήσει να πείσει τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να διαμεσολαβήσει στη Μόσχα, προκειμένου να αλλάξει ο σχεδιασμός του νέου ρωσικού αγωγού και αντί της Τουρκίας να καταλήγει στη Βουλγαρία και από εκεί στην Ελλάδα.
Η Μόσχα πάντως παραμένει δύσπιστη απέναντι στη Βουλγαρία, στην οποία καταλογίζει ένα μέρος της ευθύνης για τη ματαίωση του South Stream, απόφαση στην οποία ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και η Gazprom κατέληξαν μετά τα εμπόδια που ύψωσε η ΕΕ.
Εξάλλου, η Σόφια θα πρέπει να καταβάλει περί τα 400 εκατ. ευρώ στη ρωσική εταιρία Atomstroyexport για την ακύρωση του πυρηνικού εργοστασίου στο Μπέλενε, από την προηγούμενη κυβέρνηση Μπορίσοφ.
Για το νέο gas hub που σχεδιάζεται στη Βάρνα η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας έχει δεσμευτεί για την επέκταση των αποθηκευτικών εγκαταστάσεων αερίου στο Chiren και στόχος της είναι να διακινεί περί τα 15 δισ. κμ αερίου το χρόνο.
Ας σημειωθεί ότι ο ελληνο-βουλγαρικός αγωγός είναι το πρώτο σκέλος του λεγόμενου «Κάθετου Διαδρόμου», που θα διασυνδέει τα εθνικά συστήματα φυσικού αερίου των βαλκανικών χωρών ως την Αυστρία. Η διασύνδεση με τη Ρουμανία αναμένεται να ολοκληρωθεί ως το τέλος του χρόνου, ενώ το 2019-2020 υπολογίζεται ότι μπορεί να είναι έτοιμος και ο IGB, αν ληφθεί φέτος η οριστική επενδυτική απόφαση για την κατασκευή του.
